Е па ДА, е па НЕ

Им цртам на ангелите, уши имаат, но не и слух

А и слепи се кутрите, при очи и при вид

Јас им приоѓам однатре, како светиот дух

А тие уплашени се бапкаат во својот ѕид

Не ги сфаќаат цртежите мои, срценцата повредени

Бидејки јас цртам со внатрешни невидливи бои

Ах, вие души што од кармата своја сте победени

И не дозволувате здивот на вечноста да ве освои

Јас можам да ви помогнам ко небо да се отворите

Со мојата љубов, безусловна и неограничена

Но ништо не можам, ако против мене се борите

Со вашата глава, вжештена и успаничена  

Вчера беше Е ПА ДА, а денеска е Е ПА НЕ

Колку е менлив и минлив човечкиот став

Во срцето е ЕДНО, додека во умот е СЕ’

Умот е уплашено зајаче, а срцето е лав

Знај цената ќе ја платиш со сопствената крв

За животот што безљубовно минал покасно ќе се каеш

Дека си дозволил да те изаде сомнежливиот црв

Длабоко во срцето и те како знаеш

На крајот сепак, изборот е лично твој

Ти бираш кој пат да го фатиш

Ако ја закопаш главата в песок ко ној

Страдањето нема да го скратиш