Мори чупо

Мори чупо, шо ми напрај, ме збуни

Поето ми го сјеба, не мој песни да ти пиши

Во умо сеуште твојта смеа ми ѕуни

Си велам - шо ти е дечко, ајде диши, диши

Але знајш дека и не мом да ти се удварам

На начин ко шо сакам, разбира се, соодветен

Со својве зборој ушиве однатре си ги парам

Пишејки го ова се осеќам ко тотален кретен

Ништо не разбирам, не ми сечи сантрачо

Се ми е однопаку, испревртено, лом

Од самио себеси прам дворски шут-паљачо

Покрај тебе се осеќам ко тежок сом

Зборојве по грлово како дива река течат

А срцево и умов ко бајчина се мирни

Насмевките твои ко лути рани ме печат

Господе, си велам, колку сме проѕирни

Се’ е кажано, нема појќе шо да се речи

Вратите шо чкрипеа се подотворени

Љубовта нечујно срцата наши ги лечи

Од сите повреди несвесно сторени

И сеа нешто као јас и ти сме заљубљeни пар  

Ко братче и сестриче, ко другарчиња две

На кои Господ Бог им дал бесценет дар

Мори чупо, с’осеќам збунет, жими се’