СОДОМА И КОМОРА III

не знам кого прв да почнам да го цитирам
исус, ајнштајн, ниче, марфи, мохамед или буда
господе, прости ми, што како алиса го ширам
ова мое писание низ земјата на невидени чуда

се преиспитувам себеси дали нешто ми фали
дали ми сечи акало, дали ми е тамам ало
или сум навистина една од ретките его будали
дебилче кое со нечија глупст се исфрустрирало

пред некој ден костиќ ми кажа една вистина
од силните комори му рикнала штитната жлезда
а јас вечерва сакам со самиот себеси да сум на чистина
дал рој скакулци се вдал или е некоја друга наезда

не знам од кај да почнам збунет сум ко германец
навистина не ми е јасно шта се ту и сада дешава
во сопствената професија се чувствувам ко странец
а имам неки гадан осечај да се моја судбина решава

ајнштајн со просторот и глупоста е излитена тема
ниче со волјата за моќ е јасен, директен и експлицитен
буда вели кога ќе спознаеш ќе видиш дека НИШТО нема
исус вели ПРОСТИ ИМ и од мене ќе бидеш заштитен

марфи вели кога врне, тогаш богами истура
мохамед вели алах е апсолутен и бесконечен
е сега се прашувам себеси – дали од култура
треба да се цензурирам и останам недоречен

тешко, тоа не е мој стил, мене не ми е одговор молкот
јас сум научен работите до крај да ги правам јасни
и по цена да ме папи бубата или да ме изеде волкот
јас сепак најмногу ги сакам вистините прекрасни

мене не ми се потребни жезла и тронови
не чувствувам потреба да го емитирам бога
мене не ме храни друштвото на клонови
јас сум го изживеал тој дел од bhava-roga

не патам за управни одбори, разни комисии и тела
комплексот на бог на друго место си го лечам
сакам само во оваа наша боженствена дежела
професијата психолог барем тро да ја очовечам

некои ми бараат да имам менаџерска способност
ми бараат попис на моето гласачко тело во рок од ХУ дена
не знам дали ќе ми побараат и политичка подобност
а можеби ќе морам да платам и некоја повисока цена

о совршени боженства на фантомската комисија
дали ви треба моја крвна група, ДНК или мокрача
имате ли намера да ми правите субатомска фисија
потребно ли е да сум од кратово или пак од псача

навистина не можам да ја разберам вашата функција
кој ве избрал и кој ви дал толкава егзекутивна моќ
простете ми што повремено не користам интерпункција
душава ми помрачена во оваа балканска оловна ноќ

мислев дека комунизмо с`иба мамата, рикна, цркна
а имам доживување дека пролетва почнува да цвета
во професијава моја тој ментален склоп ко да пркна
како феникс се издигна од пепелта и високо лета

рептилно реинкарнираните интелектуални структури
ми продаваат стаљино-комунистичка демагогија
спермалните отпадоци и духовно отровните згури
се обидуваат да ми држат лекции од лениновата педагогија

досега револуцијата требаше да ги изеде и нив и нивните деца
светот веќе доживува нова спиритуална револуција
таквите ко вас досега требаше да ги папа меца
очигледно сеуште важи законот на дарвиновата еволуција

а јас пустото сеуште си верувам во креационизмот
верувам дека има бог и дека тој така работите ги мести
не верував дека сеуште е толку плодороден стаљинизмот
и дека неговите менструации се толку болни и чести

мислев дека таквиот софтвер денес е инкопатибилен
верував дека нивото на свесност е барем тро повисоко
но сега сфаќам колку сега и овде лукавиот е силен
и спремен да ми наплати заб за заб и око за око

се предавам, ебете се без мене, јас со вас свршив
не се дружам со фригидни кучки и импотентни песој
жалам само што едно свое правило си прекршив
пак му дозволив на ѕверот да ги кали својте бесој

простете ми што сум пис на уста и тро циничен
но, за жал, тоа е мој стил кога ќе осетам глупост во акција
по ова прашање јас си го изнесов својот став личен
претпоставувам дека ќе продолжи нашата интеракција

Р.Ѕ.

се чувствувам ко дон кихот, со ветерници водам бој
на некоја бeзлична и безимена комисија и` пишувам
но знам едно – не сме од исто симсиле и од ист сој
бидејки јас други мисли мислам и друг воздух вдишувам

СОДОМА И две претКОМОРИ IV

СОДОМА И две претКОМОРИ IV

ни самиот не знам зошто толку енергија трошам
со глупостите на некои помрачени умови
можеби ко костиќ здравјето ќе си го влошам
можеби на старос ќе добијам срцеви шумови

можеби егзистенцијата во содома и гомора
за мене ќе заврши со исход фатален или летален
можеби ќе ми рикни некоја комора ил` преткомора
и наместо срце ќе носам некој крвен сад метален

можеби тогаш како нив и јас ќе станам студен
и ќе почнам животот со смрт да го трујам
па сепак во мене оној дел емоционално буден
вели дека ќе преживеам и ќе продолжам да зујам

моментално срцето психолошко чука со две преткомори
едната е ѓоа психолошка, а другата е психотераписка
од една сега имаме две содоми и две гомори
и секој мој колега од ваквиот напредок екстатично вриска

свршуваат со нови закони, прописи и правила
меѓусебно се бираат боговите професионални
сеуште глупоста нивна во црно не не` завила
но допрва ќе следат последиците генитални

а младите насвесни психолошки битија
креваат нога, а и понекоја рака
утре ќе ги сфатат моите вчерашни откритија
а јеби га, можда госпо така сака

можеби намерно ова мене ми се случува
да гледам баш тогаш кога многумина се слепи
и некоја фантомска комисија за мене да одлучува
дали сеуште срцето ми чука и умо ме крепи

всушност, сево ова мене ми е многу интересно
јас уживам во хлорофилот, во неговата зелена боја
радосен сум што сепак сум шилеџе тро свесно
и ги препознавам дрвените коњи од времето на троја

многумина на дрвените богови до земја им се веднат
и умовите и срцата свои како жртва им ги принесуваат
колку лесно на лукавите подлости умеат да наседнат
несвесни дека златните телиња мајките им ги силуваат

ги почитувам мермерните статуи и нивните срца камени
во мојава душа вржуваат длабоки естетски впечатоци
се надевам дека ламјите и змејовите со јазици пламени
нема уште долго да лежат врз своите ментални сматоци

но, ништо не ме чуди, ова е мрачно доба, ова е KALI YUGA
денес со светлосна брзина се размножуваат рептилите
низ светот се шири епидемија на ментално-емоционална куга
денес доброто и злото постојано си ги одмеруваат силите

старите велат – секое зло за добро – парадокс par excellence
секоја преткомора за комора – со мој јазик попросто речено
се надевам дека еден ден ќе излезат од сопствениот транс
и ќе го исцелат своето внатрешно дете повредено и недоизлечено

и нема преткоморите да им ги декомпензираат срценцата
само затоа што љубовта не ги допрела длабоко до дното
ах колку ги сакам и почитувам тревките и цвеќенцата
кои со своите коренчиња го допираат и чувствуваат тлото

сочувствувам со возгордеаните, воздигнатите, вознесените
отстрана ги гледам како заглибени во нивната глупост и беда
си ги уништуваат преткоморите, артериите, капиларите, вените
само заради некоја мината неосвестена нарцистична повреда

о вие сезнајни, семоќни, сепостоечки, преткоморни богови
искрено се спрострувам пред вас и ви се предавам сиот
свесен сум дека се бодам со вас, а кутриот немам рогови
простете ми мене, саркастичниот, подмолниот, злиот

простете ми што цинизмот го користам за комуникација
тоа не сум јас, тоа од мене пак рика лавот и беснее ѕверот
а поетот тоа го доживува како на истата тема варијација
додека свесниот знае дека ова ќе биде одвеано од ветерот

овде свршувам, доволно е за денес, немам повеќе зборови
кој сфати сфати, а кој не, јеби га, толку госпо му делил
јас сега се повлекувам во своите царски небесни дворови
чувствувам дека во срцево мое светиот дух пак се вселил

Се` е политика – рече Учителот

се преиспитувам себеси и се прашувам зошто не ме бива
политика да водам, да маткам одоколу, да манипулирам
а имам еден хиперманипулатор и ѕвер со природа дива
но не знам како во себеси двајцата нив да ги избалансирам

во светот на ега искреноста и директноста не се на цена
потребно е взаемно политички елегантно его тимарење
егото е како арогантен маж и искомплексирана жена
егото е како осетлив стомак со пореметено варење

а во мене има премногу дивина преточена во поезија
јас како да не му припаѓам на овој и ваков свет
јас сеуште немам врз зборот мој световна терезија
јас чувствувам како да сум благословен и проколнет

ме благословил господ со остар ум и срце чисто
и ме проколнал со огромна сила и природа дива
ме вјармил во парадокс – се` се менува, а се` е исто
и му ставил граница – смрт, на мојава душа жива

и ме фрлил во световното да трагам по светото
да водам политика со ангели во демони претворени
и да го откријам благословеното во проколнетото
преку сите свои гревови измислени и сторени

ми дал задача од дете кревко маж силен да израснам
од срцето на лагата своја да ја искорнам вистината
од раката на кундалини јаболкото на спознанието да го каснам
и да клокотам како вулкански кратер со лава остината

господе, знам дека за се` што мене ми се случува ти си крив
ми велиш биди вистинит, а од друга страна политика водиш
меѓу емоционални мртовци јас морам да останам здрав и жив
а знам дека што и да направам, на крајот пак ќе ме ослободиш

но проблемот е во егото мое кое сеуште не знае да љуби и верува
проблемот сум јас кој не сакам да ја водам твојата политика
проблемот е овој его ум кој ништо не прифаќа и во се` претерува
проблемот е во овој глушец во мене кој пред лавот мој цвика

сеуште сум длабоко заглибен во светот на сопствените двојства
теретот на сопствената карма е крстот закован врз моиве плеќи
и се` додека во потполност нe ги спознаам сите мои его својства
ќе продолжам над своите гробови да плачам и да палам свеќи

смисла за тумор

луѓето имаат многу нејасни граници
луѓето се ограничуваат самите себеси
луѓето се опасни ментални пијаници
луѓето ги заѕидуваат божјите небеси

луѓето од божјото демонско прават
луѓето на лукавиот наивно му веруваат
луѓето затоа не можат да оздрават
луѓето буквално во се` претеруваат

луѓето имаат чудна смисла за тумор
луѓето место да се смеат плачат
луѓето се силни, а страдаат од умор
луѓето на самите себеси малку си значат

и шо сега јас тука за луѓето ви зборувам
синкир тоа самите ко да не си го знаете
нема потреба лекцијата да ви ја повторувам
луѓе, освестете се, оти после ќе се каете

драпај се кај шо не те јади

понекогаш ми е мака стихови да креирам
а толку многу човече сум си креативен
енергијава креативна не мом да ја смирам
во срцево имам творечки нагон здивен

фрчат однатре стихој, строфи, песни
абе да ти е мерак, ко бисери да нижиш
појќето од нив се навистина интересни
убајна, мојш да пишиш и да си мижиш

абе ова не го било на свето и на веко
бликаат рими ко од извор што течи вода
си велам - сал ова за душава ми е леко
во светов на идеите е мојата слобода

крадам зборови од хрониката акаша
така ќе да ми е наштелован его умо
си делкам од етеро без никој да прашам
си пеам мантри и си талкам по друмо

и кур ми е двор ми е, право да ви кажам
сега засега госпо ме чува од лошо
знам дека имам уше многу да истражам
ама пубо да ташам и да се прам на тошо

Тие ви Го продаваат, а вие Го купувате

Господе, прости ми, но ова да го напишам мора
Однатре чувствувам ме притиска некоја вистина
Ми трепери срцево и ми се поти мозочнава кора
Имам потреба нешто однатре да извам на чистина

Не дека нешто многу знам или сакам нешто да глумам
Нити пак некому сакам да му го продавам ова лудо его
Туку долго време О Господе Боже во себеси се думам
КАКО и ЗОШТО луѓево и денденес го распродаваат НЕГО

Премногу малку работи ми се јасни како сончев ден
Безброј тајни во мене сеуште дремат не-до-откриени
И се` додека не ги спознаам нема да сум ослободен
Морам да ги отсонувам сите соништа не-до-отспиени

Знам, ова е моја работа што треба да си ја одработам
Но,не знам зошто имам потреба ова другово да го кажам
Која е потребата за сево ова вам да ви верглам и баботам
Господе, свесен сум, повторно самиот себеси си се лажам

Его лудакот сака пуфки да продева преку грбот на поетот
Иако свесноста вели дека од сето тоа нема никакво фајде
Самиот знаеш дека за ова што го пишиш кур го боли светот
Па сепак, кога веќе си почнал, продолжи да пишуваш, ајде

Сега самиот себеси си го одзедов еланот за пишување
Кој курац јас вам ќе ви кажвам нешто и ќе ви се дујам
Почнувам со длабоко вдишување и длабоко издишување
Сфатив, нема потреба вас со моите глупости да ве трујам

Ама пустото пак нешто однатре како кртица ме копка
Ај ти убо напиши си го то шо сакаше да си го кажиш
Сега се чувствувам како фатен во сопствената клопка
Еден дел вели продолжи, а другиот - себеси се лажиш

И грмна озгора Богот Јупитер и рикна громо-гласно
Дечко, драпаш мадиња, или пишувај или ти ојде глата
Е па добро бе Господе, дури сега ми стана јасно
Конечно почнавме да зборуваме со заеднички јазик двата

Дур да се кандисаме помина бесконечно многу време
И сега не ми текнува, заборајв во шо беше штосо
Јас си прам мајтап додека Боговите паѓаат на теме
Јас кој не знае да се дупни во газо и да се чепни во носо

Ааааа, сакав да зборам за то дека го распродавате Него
Едни го продаваат, додека пак други го купуваат
А ви е гајле, колку шо ви е гајле за мразо и снего
Во секој случај и едните и другите - заглупуваат

Јеби га, очигледно така мора да биди, тоа им е Патот
И шојма јас сега за то да констатирам и да судам
Туку чеј да видам до кај сум со времето, колку е сатот
Треба да прам џаде и да престанам вам да ви се чудам

А вие, вие и натаму ќе Го продавате и ќе Го купувате Бога
Вие и натаму по сопствените калливи патишта ќе си талкате
Вие и натаму ќе верувате во оној со рогови и во баба рога
Вие и натаму по Патот сопствените глави ќе си ги чалкате

А јас, ко шо ме дал Госпо и натаму букви ќе си цртам
И ќе си се залажувам дека со тоа нешто корисно прам
А како и вие така и јас во својот круг си се вртам
И на крајот и од овој живот пак ќе скршам волнен џам

УМОТ И СИЛАТА

ЈА ПОДИГНУВАМЕ СИЛАТА СО НАШИОТ ЕГО УМ
НО ЗНАЕМЕ ЛИ ШТО ПОТОА СО НЕА ЌЕ ПРАВИМЕ
АКО НЕ НЕ` ВОДИ СВЕСНОСТА ПО ПРАВИОТ ДРУМ
МОЖЕМЕ ВО ЖИВОТНАТА РЕКА ДА СЕ УДАВИМЕ

СО ГОЛЕМАТА СИЛА ГОЛЕМА ОДГОВОРНОСТ ОДИ
ВО СПРОТИВНО НЕ ЌЕ ЗНАЈМЕ КАЈ НИ Е АЛО`
АКО ПОГРЕШНА ДУМА ПО ПАТ НЕ` РАКОВОДИ
ЌЕ ЗАТАЛКАМЕ ВО МРАКО И ЗАГЛИБИМЕ ВО КАЛО

ЗАТО БЕРЕТЕ УМ ВИЕ НА КОИ ГОСПО ВИ ДАЛ СИЛА
ОТИ ИСТАТА КОГА ТОГАШ КО БУМЕРАНГ ЌЕ ВИ СЕ ВРАТИ
ТАА ЗДИВОТ ИЛИ ГО СКАМЕНУВА ИЛИ МУ ДАВА КРИЛА
ЗАТОА СЕКОЈ ЕГО УМ СИЛАТА МОРА ОЗБИЛНО ДА ЈА СФАТИ

VULNERANT OMNES ULTIMA NECAT (Песна за ДЕДИ)

те сретнав еднаш пред многу векови
во бесконечноста на виртуелниот свет
нашите зборови беа горчеливи лекови
и јас,ко и ти, бев протеран и проколнет

те викав џедај, те викав дајџа, тебе ДЕДИ
хеби га, бевме на ти, ко стари пријатели
на blog.com.mk беше единствениот што вреди
имаше силна опозиција и многу обожаватели

те почитував бидејки никого не штедеше
пердашевме во дует се` што не ни штимаше
почитувавме и пофалувавме се` што вредеше
и ти, исто ко и јас, остар јазик имаше

џедаите не умираат, џедаите се вечни
мило ми беше што те сретнав на патот
почивај во божјите ловишта бесконенчни
прости ми, што ти го расипувам рајатот

Вечна ти пaмјат!!!

R.I.P.

збор за божиќ

утрово зборовите ваши в срце ме допираат
со својата таинствена боженствена сила
солзи радосници од бескрајот извираат
и ги наквасуваат нивните ангелски крила

ах, кога само би знаеле колкава моќ носат
овие остри стрели, овие миризливи цветови
кои понекогаш како смрт знаат да не покосат
и како магија да ни опишат невидливи светови

кога би знаеле, бесцелно не би ги употребувале
овие смртоносни и животворни господови орудија
првите уште пред да се родат би ги погребувале
а вторите се единствениот наш морален судија

утрово сакав збор два за божиќ јас да кажам
со стихови во мил христијански дух изречени
о господе, духот мој сакав да си го оснажам
во овие мигови со славата твоја овековечени

ти благодарам за сета убавина со која ме даруваш
ти благодарам што ми овозможуваш неа да ја споделам
со сите овие души со кои само ти господе царуваш
фала ти, од длабочините на срцево ова ти го велам

АМИН

кој ми е крив што сум чувствително битие

навистина, кој ми е крив што сум толку емоционален
а сепак само поетот во себеси за тоа го окривувам
за ваквите чувствителни фази тој е кривец стален
господе, колку со некои ситуации си се соживувам

за нови години, божиќи, великдени, празници, слави
знам емотивно да истечам и се` да преплавам ко река
почнуваат да работат сите мои срца и сите мои глави
во висока плима се претвора мојата емоционална осека

и кој ми е крив што сум премногу чувствително битие
и што со моите мисли и емоции не можам да се справам
сепак,спас ми е пишувањето на ова мое поетско житие
а можеше да се случи во чувставата свои да се удавам

ех да немав тро на себеси поработено и освестено
само господ знае досега кај ќе ми беше крајот
матната животна река џенем ќе ме имаше однесено
немаше сега и овде да си играм со пеколот и со рајот

сеуште те думам прекрасна убавино

те вкоренив длабоко во моите чувства, во моите думи
прекрасна убавино, сега само тажно сеќавање си ми
понекогаш тие чувстава и тие мисли ми прават зулуми
и жешките лета ми ги претвораат во студени зими

и сеуште те думам тебе, о премила прекрасна убавино
знам да се наежам и да воздивнам кога ќе се сетам
и кога ќе ме преплавиш, о ти емоционална лавино
како озрачен од љубовта кон тебе повторно светам

иако болиш како срцев напад, како жариште воено
јас со насмевка на лицето се сеќавам, о душо мила
бидејки ова его досега неламо таков врв освоено
ти беше лет во кој уживаа моиве небесни крила

беше и длабочина во која со задоволство потонував
прегратка за која се плашев дека ќе ја изгубам
жена со која еден краток животен сон отсонував
ти благодарам убавино што ми дозволи да те љубам

рани

секојдневно самиот себеси се повредувам
со несвесна мисла, со збор, со понекое дело
се` почесто губам, се` поретко победувам
лукавиот ме фаќа на финатата наречена тело

преку генетскиот код суптилно ме разорува
кармата што преку ова тело е материјализирана
ѕверот од длабочините нечујно ми зборува
од секоја срцева рана неисцелена, не-санирана

господе, сеуште не знам кој пат да го фатам
седам заглибен во сопствената еонска тага
со будност секоја внатрешна промена ја пратам
со свесност за твојата совршено голема лага

луѓето мислат дека меѓу редови ме читаат
блиските мислат дека за мене нешто знаат
додека со нивните умови низ бескрајот скитаат
и како изгубени кутриња по ѕвездите лаат

јас и овој божиќ ќе го поминам сам
сокриен длабоко во сопствените неба
и само јас самиот лекот си го знам
љубовта твоја господе е се` што ми треба

на љубовта твоја треба да и` дозволам да течи
од срцево мое од мене повредено и рането
сал љубовта мене може да ме исцели и излечи
сал од неа ова гладно срце може да биде нахрането

ми треба жена којашто знае вистински да сака
но денес тоа е еднаково на научна фантастика
секоја од нив си е преплавена со својата мака
и вешто сокриена зад очигледната пластика

не е време господе, не-време е за љубење
на прагматична математика се` е сведено
никоја жена денеска нема време за губење
а секоја в гради крие срце длабоко повредено

и што можат да си понудат две срце ранети
освен болка,горчина, лутина,страв и тага
две срце со љубов долго време не нахранети
ова е општочовечка долго неосвестена сага

а јас, јас брцкам длабоко под ребрата во духот
луд сум господе, навистина, шо барам таму јас
иако не ме служат добро нити видот,нити слухот
сепак верувам дека таму внатре е мојот спас

таму внатре јас морам господе да се вратам
да излечам рани со еони в срце потиснувани
за да можам пораките да ги чујам и сфатам
и да ги отсонувам сите сништа неотсонувани

господе боже, твојата помош сега и овде ми треба
господе, тоа што мислиш дека заслужувам дари ми
не барам ништо повеќе од твоите бескрајни неба
а за свесност господе, силни шамари ошамари ми

фала ти господе што ми дозволи ова да ти го пишам
фала ти што ме слушаш и постојано ме чуваш од злото
фала ти што ми дозволуваш да се движам и да дишам
и ми помагаш да верувам во врвот и кога сум на дното

коледе е

коледе е, огновите на душава вечерва горат
коледе е, снегот се вдомил во коскиве мои
коледе е, вечерва пламените јазици нека зборат
коледе е, духот боженствен нека ве освои

коледе е, во очите ваши се отсликува сјајот
коледе е, во срцата ваши пак тлее жарот
коледе е, од срцево мое вечерва пее бескрајот
коледе е, за рубата моја ќе го фрлаат зарот

коледе е, јас сум крвта што вечерва за вас ќе се лее
коледе е, јас сум виното кое со сласт ќе го пиете
коледе е, јас сум сонот што длабоко во вас зрее
коледе е, јас сум оној што самите од себе го криете

коледе е, и иако сте неверници и пагани, јас ве сакам
коледе е, вие сте мојот сој, мојта раса, моето стадо
коледе е, милоста моја истовремено е и мојата мака
коледе е, вечерва моето раѓање го слави и старо и младо

коледе е, претскажано е, јас сум вистината и јас сум патот
коледе е, јас сум оној што по патот ќе ве води
коледе е, љубете ги подеднакво и сестрата и братот
коледе е, само љубовта безусловна вас ќе ве ослободи

Gorjana Hagievska
December 21, 2011 near Massillon, OH
well I woke up this morning
and I made a resolution,
I said "never going to sing another sad song again."

I decided I'd admit it,
I'm not an intellectual,
though the words never come easy unless I'm singing them,
and the hills that I was born in will never leave me no matter how hard I try.

Gorjana Hagievska
December 23, 2011 near Massillon, OH
Orion said, this body is mine
And you may do with it whatever you like
But when the sky turns red you'd better come back home
'Cause I can't spend these summer nights alone

Orion said, I’m just a humble hunter
The dog the only company I keep
Forgive me if I fear that you would change me
But I’ve seen my fortune written in the leaves

Ah, push it through! Ah, push it through!
Because the body and the mind can't heal in two
Orion and dog, how the road you've walked was long
But the winter of your song
Is slowly fading

Orion said, you'd better treat me true
You should hold me like a bird inside your palm
'Cause I can't be just another heart you broke
'Cause I’m getting much too old

Orion, she said, I know all men are mortal
And the ships in which you travel are full of thieves
But the only way that you will ever have me
Is if you throw your body into the sea

Ah, push it through! Ah, push it through!
Because the body and the mind can't heal in two
Orion and dog, how your light will live beyond
Your final summer-song, or so it's fated
Orion and dog, how your light will live beyond
Your final summer-song
Or so it's fated
Or so it's fated
So it is fated

Gorjana Hagievska
December 23, 2011 near Massillon, OH
I felt like a stranger here
everything I've known just disappeared
into the cold, cold air
but now the weather is fair

I want you to know
I cannot help where the wind blows
and whatever I sing will always be what the wind brings
I want you to know
I cannot help where the wind blows.....

I will be lifted in the morning light
when you come hither
in its spectral white
all is forgiven in this ancient song
and we will follow where our ancients have gone

Gorjana Hagievska
December 26, 2011 near Massillon, OH
Every time I come back home
I get this feeling I'm alone
Yet all the streets are all the same
And all my friends still know my name
I wonder when I'm at my door
Will this key work anymore
Does someone else now live inside
I think before returning died
I don't know if I'll be back this time
Sometimes I wish that it were cold
And I had someone warm to hold
To watch the clouds move through the skies
To keep my feelings occupied
I'd never thought I'd want to leave
I thought I had all that I need
Yet my apartment feels so small
When I come home and no one's called
I don't know if I'll be back this time
I don't know if I'll be back this time
I might just stay here with you

Gorjana Hagievska

December 28, 2011 near Massillon, OH

The thing never now, were you (unintelligible)
You're gone and I won't see you anymore
You left my love on the run
And said that you were leaving
And you won't come home again (x2)

And I'll miss you like you're dead
But I never got to grieve you
Cause I saw you
In the arms of someone else

So your phantom follows me
Like a child would his mother
Or a lover who never said goodbye
It's only saying goodbye

And I cry myself to sleep
And you thought I was happy
I was lonely
Had nowhere to go

And I heard that you moved on
Found a brand new family
And changed your married name
And everything has changed

And I'll miss you like you're dead
And find a way to grieve you
Cause I need to
Try and start again

Gorjana Hagievska
Wednesday near Massillon, OH
I'm standing still staring at the sun,
Fashioning ends of oblivion,
But it's just a common misconception.
I'm screaming in, but I'm silent out,
My best to suss what I'm all about,
Leaving bread crumbs back to Central Station.

Stuck on a wire, out on a fence,
Putting it up to second chance,
Suffering through the common sense,
Losing it all to gain it back.

I'm coming in, but I'm leaving out,
Everything you get on about.
Speaking tongues, seducing fabrication.
I'm throwing curse, like I'm throwing stones,
And checking sins that I can't atone,
But I'm here demanding satisfaction.

Stuck on a wire, out on a fence,
Putting it up to second chance,
Suffering through the common sense,
Losing it all to gain it back.