самоубиецот е на сцена

смртта е тема на мојов ден
смртта е повторно актуелна
заеби гешталт, заеби и зен
работата е проста, мануелна

земаш цевка и пукаш
земаш нож и качиш
нема после шо да кукаш
нема појќе да се мачиш

сите проблеми ги решваш за трен
нека биде потоп после тебе
ни долар, ни марка, ни јен
ни старец, ни татко, ни бебе

се враќаш во позиција првобитна
со шанса да се реинкарнираш
работата е навистина хитна
да се рикни или не - ти бираш

животот за живеење ти е даден
шо со него - работа е твоја
дали ќе биде успешен или јаден
дали ќе си дрвен коњ или троја

ако имаш мадиња продолжи
ако не, тогаш сечи или пукај
и те молам не туку должи
и те молам не туку кукај

куршум в мозок ти си рокни
нож меѓу ребра ти забоди
или од надвожњакот скокни
пиј стрихнини и живи соди

стани ушедна од многуте мрши
скурчено ми е од твоето кукање
работата ти ја сврши
со труење, колење или пукање

доволно долго со тебе се измачувам
за самоубиство ушедна причина ти си
еве на крајо и ова ти препорачувам
понекогаш е добро и да се виси

ако при рака ти имаш река
бујрум, ете ти, па се дави
нема зошто да се чека
мора нешто да се прави

6.8.96-то лето Господово

ОТПОРИ

несвесно сум изградил ѕидови длабоко во себеси
и секојдневно во нив удирам со главава тврда
сум го помрачил сонцето на внатрешните небеси
и сега не мом да се поместам, едвај се мрдам

како со духови се борам со несвесните ставови
невидливи, несфатливи, од некои минати искуства
длабоко во срцево рикаат моите заробени лавови
и како громови татнат сите потиснати чувства

знам дека треба да ги освестам и да ги спознаам
оти нема да стигнам далеку ваков каков што сум
и џабе по блогов и по фејсбук со стиховиве баам
морам да го ослободам срцево од несвесниов ум

ме сакаат

ме сакаат боговите а јас им се лутам
за се` што мојот ум погрешил на пато
и наместо да фурам и да си ќутам
во олово го претворам нивното злато

ме сакаат боговите за тоа сум свесен
иако свесноста повремено ја губам
тогаш кога сум депресивен или бесен
во лукавиот несвесно кога ќе се вљубам

ме сакаат боговите јас нивно сум чедо
ме лулкаат и со љубовта нивна ме појат
и знам дека сеуште не ми е дојден редо
божјите благодети срцево да ми го освојат

знам дека боговите ме сакаат како и јас нив
и знам дека еден ден тоа ќе го спознаам
и иако ни еден не ми е ни доложен ни крив
кога сум лут по сите нив ко бесно куче лаам

...

treba mi ono
sto jos niklo nije
u srcu covekovom
ono sto bogovima zavist
cini
i ljubomoru
treba mi tisina
koja mir s recju spaja
s-po-kojom
i raznosi je prazninom
beskonacnom
kao poruku
tim istim
bogovima
treba mi ...
zensko ljubece otvoreno srce
da primi mene
ovakvog
ludog
nestvarnog
izmorenog
Gospode,
trebas mi Ti
u meni

боли господе

боли господе длабоко во срцево мое гневот
гори пеколот потпален од мојот ум заблуден
утрово ѓаволот повторно го хранам со гревот
посакувам што поскоро да дојде денот суден

боли во мене секое сеќавање за саканите жени
острици во центарот на душава моја забодени
денеска како зла крв течат низ моиве вени
примални крици од усниве молчеливи неослободени

боли и од креветов да се поместам не можам
еонскава тага збирана по животните беспатија
премногу љубов утрово јас морам да вложам
да им простам на сите оние што не ме сфатија

ах колку боли кинењето на врските со сите други
ооооо колку утрово самиот на себеси си тежам
и додека возовите повторно ги газат истите пруги
јас од помислата да станам од креветов се ежам

ме болат однатре некои неосвестени душевни јадови
врз срцево мое ко длабоко врежани временски жигови
знам господе, еден сум од многуте незадоволни гадови
залудно ги арчам овие твои скапоцени животни мигови

ме боли оваа твоја секојдневна незаслужена милост
се чувствувам ко паразит што сопствената крв ја цица
ми фали женско срце кое ќе ја излечи мојава гнилост
океан сум и мамец и клен закачен на својата јадица

боли безживотноста во меѓупросторов мој вткаена
ми фали реброто од под срцево мое некогаш украдено
душава во вртлогот на животната река ми е удаена
нешто демонско во умов мој ближните имаат всадено

боли тоа што ни самиот повеќе не се препознавам
низ животов врвам ко некое невино и наивно бајче
дека сеуште постојам од вестите на тв дознавам
од оние што ми убиле татко и расплакале мајче

боли господе и немам кому сево ова да му го кажам
боли како смрт љубовта со душите блиски несподелена
боли господе верувај ми барем ти знаеш дека не лажам
боли утрово во мене и сакам да ме чуе сета вселена