ГОСПОДЕ ПРОСТИ МИ

1 Август, 2008 - 15:30
Човекот и Господ Измени.
Терапевтот постојано мора да биде свесен за фактот дека неговите постапки можат да имаат долготрајни последици, имено, низ повеќе животи.
Затоа треба постојано да се прашува:
Што би направил сега Бог?
Каква е Божјата волја во оваа ситуација?
Што треба да направам за да му се бендиса на Бога?

Бог, меѓутоа, денеска е многу туѓ збор.
Психологијата дури смета дека треба да се “еманципира“ од Бога, како би можела да биде слободна (и објективна, м.з.).
Маркс беше доволно голем незнајко за проблемот да го сведе на потресно погрешна равенка.
Тој едноставно рече : “Бог е човек.“.

Права штета е што ова тој баш така го формулира, бидејки вистината е сосема обратна: Човекот е Бог.

Со ова ја опишавме целата смисла и цел на терапијата:
терапијата има задача човекот да го доведе до тоа да тој во себеси ја пронајде вистинитоста на овие зборови.

Физичките и психичките проблеми не се ништо друго, туку патокази, неопходни заобиколни патишта за единката да го најде своето право одредиште. А тоа пак е darma, а таа е непосредно поврзана со Божјиот ред.

Човекот мора да спознае дека тој е Бог.

Токму ова повеќето од денешните луѓе го имаат заборавено - притоа психологијата, а делимично и филозофијата направија голема штета.
Луѓето повеќе не се насочени на Бога, туку во најголем дел кон своите најниски склоности.

Да погледнеме накратко до каде стигнаа луѓето во Kali Yuga (најмрачното доба на човечката еволуција, м.з.).
На пример, филмовите на страв, ужас и насилство зборуваат со многу јасен јазик.

Што значи човештвото на Англиски јазик?
Mankind.
А што значи тоа?
Man-kind: Човеку - биди добар.(љубезен, м.з.)
Вистинската определба на човекот е да биде добар. Ако не е добар, тогаш го изгубил своето одредиште, ја промашил смислата на својата инкарнација.
Зошто е тоа така?
Затоа што човекот е manava, значи онај кој не се однесува неуко.
Од таа причина човекот на санскрит се вика и nara - тоа е оној кој е бесмртен затоа што постојано е насочен на Бога, на Narayana, значи дека човекот има ( е од или е со, м.з.) боженствена природа.

Ова е понатамошниот аспект на Боженствениот ред:
Човекот мора да спознае дека тој е Бог, дека е добар, дека е полн со љубов, дека тој самиот е љубов.
Уште една од задачите на терапевтот е своите пациенти да ги учи за ова како би можеле да станат добри, полни со љубов, боженствени.
А како може да биде добар и полн со љубов, а да не зборуваме и боженствен, оној којшто ги напушта својот партнер и своите деца ( за да ги изживува своите его потреби со образложение да се “само-реализира“ м.з.)?

Со ваквата постапка тој го губи сето она што следи: prema (љубовта), satya (вистината), dharma (исправноста), shanti (мирот) и ahimasa ( ненасилството).

Овие пет кардинални доблести ( универзални вредности, м.з.) ја претсатвуваат суштината на Боженствениот ред: оној што ќе ги изгуби, ја губи смислата на сопствениот живот. Затоа што овие доблести зависат од љубовта.

Кога љубовта тече како мисла, станува вистина.

Кога љубовта се изразува вио вид на активност, станува исправност.

Кога вашите чувства се натопени во љубов, вие се претворате во мир.

А правото значење на зборот мир е љубов.

Кога својата способност за расудување ја исполните со љубов, ќе се стекнете со неансилство.

Практикувањето на љубовта е dharma.(исправност, м.з.)

Љубовта во мислата е sathya.(вистина, м.з.)

Љубовта како чувство е shanti.(мир, м.з.)

А да се сфати љубовта е ahimsa.(ненасилство, м.з.)

Овие пет главни доблести го одредуваат целиот твој живот, значи и твоето однесување кон партнерот.
Ако го напуштиш партнерот, ја губиш љубовта.
Ја губиш и вистината, бидејки при разделбата заради егоистични мотиви, често се лажи.
Затоа пак не си во исправноста. А оној што не е исправен не може да го најде мирот.
Кој не е во мир, порано или покасно ќе стане агресивен кон другите и кон самиот себеси.
Кој е агресивен не живее во ненасилство.
Кој не живее во ненасилство, не може да биде среќен.

А среќата е она по коешто трагаат сите живи суштества, без разлика.

Затоа важно прашање е:

Што морам да вложам за мојот живот, мојата работа, мојот брак да функционираат, а мојата љубов да течи?

Се’ друго е од споредно значење.

А тоа одамна го рече и Исус Христос: “ Вие се разделувате само заради ва вашите тврди срца“.

Исус Христос сјаеше со љубовта на апсолутно просветлен.
Оваа изрека е мерило.
Се’ друго не е ништо освен обично празно аргументирање на погрешно насоченото его.
мој избор | 10 коментари | за печатење | прати по e-mail | 144 пати прочитано #
1 Август, 2008 - 14:23
Чест Измени.
Ој ти земјо македонска
Една си ми ти на свето
Од зла сила праисконска
Племе ти е проколнето

Гла немаме ич кренато
Од душмани и кодоши
Ништо не е изменато
Идат нови и полоши

Опеани се в многу песни
Кама, пиштол, свето знаме
Дали ќе сме пред нив чесни
Гоце, Карев, Питу, Даме

Дедото ми клетва стори
Од душмани да те бранам
Во градиве глас ми збори
Роб никогаш да не станам

Македонска земјо наша
Има уше мажи стројни
Од поган збор не се плашат
Ни од нови ропски војни

мој избор | за печатење | прати по e-mail | 22 пати прочитано #
1 Август, 2008 - 13:46
Идеали Измени.







Факт е дека некои гинеа за идеали

Но денес тие идеали

На некои будали

Им служат како скали

За да се качат на повисоко опшествено место

И народот да го гледаат ко од царски престол


1982





мој избор | за печатење | прати по e-mail | 37 пати прочитано #
30 Јули, 2008 - 16:28
Мисла на денот Измени.

There is a tendency to interpret renunciation as merely giving up worldly attachments. Renunciation truly means attaining perfect equanimity. People may criticize you or praise you, take them both with a sense of equanimity. One may try to harm you while another may try to do you a good turn; treat both situations with equanimity. In one business venture, you may incur a loss while in another you may make a profit; treat them both alike. Equanimity is the hallmark of yoga (spiritual attainment).

BABA
мој избор | 1 коментар | за печатење | прати по e-mail | 29 пати прочитано #
30 Јули, 2008 - 15:24
Вистината и љубовта (продолжение) Измени.
А сега доаѓаме до другиот од горенаведените примери: Бенигна (превод: Добронамерна, Добродушна) се изгуби. Поставуваше големи барања и имаше големи очекувања не само во однос на себе, туку и во однос на својот сопруг и во однос на животот воопшто.
Со други зборови: беше постојано незадоволна. А незадоволството редовно доаѓа пред падот. Затоа не постои поголемо богатство од задоволството. Секој треба да се стреми кон задоволството. Секој треба да знае дека задоволството е вистинска одредба на луѓето. Исто како што болеста се однесува кон здравјето или неуспехот кон успехот, така се однесува незадоволството кон задоволството. Излечи се себеси од незадоволството, од тој ужасен непријател, бидејки тоа може да те разјаде како рак.
Бенигна се пожестоко го критикуваше својот сопруг. Не и’ одговараше те ова, те она. Тој навистина беше малку слаб, но покрај се’, и затоа што таа не му се посветуваше. Наместо на својата жена јасно да и’ каже дека нема да го трпи нејзиното однесување, тој се повлече и му се посвети на својата работа. И натаму свесно се грижеше за материјалната состојба на семејството, но како сопруг стана недофатлив.

Тоа Бенигна се’ повеќе ја разлутуваше. Нејзиното почетно нерасположение и критика се претворија во вистински бес и омраза. Во нејзините очи мажот и’ се повеќе се претвораше во непријател. Се’ повеќе таа се соживуваше во својот бес - а тој тоа и’ го дозволуваше! - така да таа почна се’ почесто да размислува за одмазда.

Тогаш таа запозна маж кој и’ понуди чувство дека е најпрекрасната жена на светот. Таа му веруваше, а истовремено и’ падна на ум дека ова е добра прилика како на најтежок начин да го повреди својот сопруг.
Ги напушти мажот и децата и почна да живее со другиот маж.

Тој маж не беше начисто со самиот себеси. Тој во основа не знаеше каква жена му одговара, што од неа треба да бара, како со неа да постапува. Знаеше само дека грозничаво копнее по некоја жена, а инстинктивно чувствуваше дека несреќната, занимлива и атрактивна Бенигна со сигурност може да ја освои.

Меѓутоа, Бенигна не беше негова близначка душа. Таа имаше проживеано многу животи со својот сопруг. И што се случи? Мажот - нејзиниот “пријател“, како што тоа денеска се нарекува! - еден ден си замина од неа, заради некоја друга помлада и помалку компликувана жена, и ја остави сама со заедничкото дете.

После неколку години самотија и размислување, посака да му се врати на својот поранешен сопруг. Но тој живееше среќно со негователката на нивните деца и не беше спремен таа жена да ја напушти, повреди и разочара заради тешката Бенигна.

Така Бенигна остана сама.

Во наредниот живот повторно го сретна мажот кој беше причина што си замина од својот сопруг и кој на крајот ја напушти. Тој сеуште беше незрел, несреден маж кој пак силно ја повреди, бидејки жената заради која ја напушти Бенигна, кон него се однесуваше многу, многу лошо, го понижи на најлош можен начин и го напушти. Тој заради тоа разви силна омраза кон сите жени, која сега ја изживуваше врз Бенигна. Постапуваше со неа толку лошо, така што таа си го одзеде животот.

Во наредниот живот повторно се сретнаа. Тој повторно се обиде да ја уништи, но таа во меѓувреме толку многу научи, така да Јас можев да ја спасам и повторно да ја доведам во контакт со нејзината близначка душа, но морав да изведам многу чуда, за тие двајцата повторно да се сретнат, бидејки толку многу се заплеткаа и оддалечија еден од друг. Без Мое дирекно вмешување тие немаше да се сретнат, а камоли да останат заедно, иако беа близначки души кои заедно имаа поминато многу животи. Но, двајцата беа толку многу повредени и разочарани, така да во никој случај не сакаа да го бараат она што требаше да го бараат - својата близначка душа - со која единствено можеа да бидат трајно срќни.

Со тоа Бенигна го живееше позитивното значење на wife: Wisdom invited for ever (да се придобие мудроста за секогаш).

Затоа имај на ум дека: мала гршка на почетокот предизвикува голема грешка на крајот.

Што забележа во начинот на кој го опишав ова збиднување?
Намерно, нити на нејзиниот сопруг, нити на нејзиниот “пријател“, не им дадов име.
А знаеш ли зошто?
Заради тоа јасно да прикажам колку бргу се’ може да се испомеша, колку бргу се’ може да стане нејасно ако партнерот остане напуштен.
И какви последици може да има од сето тоа. Замислиси што би се случило да се работеше за повеќе партнери, колкава замрсеност сето тоа би предизвикало!

Затоа замислисе над оваа извесност и помисли си на терапевтот кој некој човек го охрабрува да се “реализира самиот себеси“ и заради тоа да го напушти партнерот! Како би можел да го направи тоа ако ја познава горната приказна? За тоа да го направи, би морало да е многу несвесен, застрашувачки несреден, односно многу, многу голем незнајко. Ако е незнајко, тогаш не би смеел да биде терапевт, бидејки во тој случај, на пример, би бил одговорен за самоубиството на Бенигна.

А што се случи со Бенигна? Таа беше, како што нејзиното име покажува, добра душа. Ја стекна милоста Божја и љубовта на луѓето. Си најде терапевт кој знаеше што и’ е потребно и што тој мора да и’ даде.

Стана среќна и љубезна сопруга. А Бено (Benno значи преобразувач на робовите), нејзината близначка душа, повеќе не се обидуваше да ги променува другите - на пример со својата работа - туку себеси. Тој ги усвои вистинските квалитети на водач, па можеше да ја води Бенигна и да ја штити од многу нешта. Тој конечно го разви квалитетот кој е битен за односот: и’ се посвети на својата жена, можеше да ја сослуша, , да соработува со неа и да и’ го обезбеди нејзиниот простор. Бидејки и таа беше негов совршен партнер, го најдоа она што е одлучувачко за секој брак: мир и задоволство, кои едното со другото ја сочинуваат среќата.
мој избор | додај нов коментар | за печатење | прати по e-mail | 30 пати прочитано #
30 Јули, 2008 - 13:12
Овчарско салутирање Измени.
Ах колку ве сакам вас крстоносците и инквизиторите
Вие кои со војнички поклици им салутирате на генералите
Вие кои во името на Бога сте спремни зло да сторите
Вие кои на разни религиски его лудаци се палите

Ах колку ве сакам вас крвожедните доследни верници
Кои догмите религиски ко папагали ги повторувате
И глумите Дон Кихоти , а всушност сте ветерници
Вие кои во жарот на сопствениот гнев согорувате

Сочувствувам со вас и од срце ве сожалувам
И баш ми е мака што не можам ништо да ви кажам
Знам дека само гневот во вас го распалувам
И омразата во срцата ваши ја снажам

Бидејки вие немате уши за гласот мој да го чуете
Бидејки вие немате очи за оче-видното да го видите
Со вашата ортодоксна глупост и беда ќе се отруете
И различноста пак да ја распнете ќе се обидите

Па сепак, тоа е вашиот Пат, друг и онака не знаете
Господ нека ви е напомош и во мракот нека ве води
И кога од срце помагате, тагувате, се молите и се каете
Тоа еден ден од поголеми страдања ќе ве ослободи
мој избор | 3 коментари | за печатење | прати по e-mail | 51 пати прочитано #
29 Јули, 2008 - 18:55
Ѕупка во срцето Измени.


Боли пријателе мој, боли љубовта, а боли и вистината
И додека стравот од болката е тоа што живи не’ усмртува
Пајакот несвесно самиот себеси си ја плете пајажината
И како мува во нејзината смртна прегратка ќе се превртува

Нити таа,а нити пак тој, не се познаваат самите себеси
Во страста ќе изгорат, и над пепелиштата свои ќе плачат
Бидејки никој не ги повел за рака во внатрешнеите небеси
Ќе продолжат да копнеат, да се надеваат и да се мачат

Не-знаењето во отров ја претвора секоја блажина
Во влажноста на животната река можеме да се удавиме
Како што пајакот се заплеткува во својата пајажина
Така и ние патиме кога не сме свесни што правиме

Само да знаеш колку елегантно нашиот его ум не’ заведува
Ќе знаеш што сакам со овие стихови да ти кажам
И така заведени до срце со ѕупките свои не повредува
На место да умрам, ако сега и овде те лажам
мој избор | 4 коментари | за печатење | прати по e-mail | 53 пати прочитано #
прва29 30 31 32 33 34 35 36 37 последна

Јас поетот

Кога бев млад, невин, наивен, глуп, луд и бесен
Мислев дека сосила можам да го променам светот
Денес кога сум подостарен, поискусен и посвесен
Сакам Бог да му подари мудрост и љубов на поетот

Едно време се гордеев со своите стихови и песни
Денес преку нив сакам своите пораки да ги пренесам
Сфатив дека световните патишта воопшто не се лесни
Затоа се трудам што помалку глупости да тресам

Јас поетот исто како сите вас сум кон светот свртен
Иако еден дел о мене постојано трага по самиот себеси
И посакува кога ќе дојде последниот час смртен
Со потполана свесност да се вивне во Божјите небеси

Ова што го пишувам е плод на моето лично искуство
Умствен креативен напор и чиста срцева инспирација
Алхемиска реакција на идеја поткрепена со чувство
Боженствен мир опишан со безгласна вибрација

5-ти Мај, 2014-то лето Господово

It’s just a mind game

Ја играме играта помеѓу доброто и злото
Ние несвесните ега, ние бесмртните богови
Копнежот по врвот не треска од дното
Прво ни дава крилја, а потоа ни набива рогови

Животот си го претвораме во пекол и во рај
И тие сништа ги заменуваме со нашето јаве
Мракот го доживуваме како сончев сјај
Верувајте, глуп е секој што мисли дека знае

Умирањето на рати живот го нарекуваме
Убедени сме дека слепилото ни е единствениот вид
Взаемно се труеме, а мислиме се лекуваме
Место Тријумфална капија стануваме Берлински ѕид

Бестрашната љубов со параноиден страв сме ја замениле
А верата во Бога со некаква си научна скепса
Бескрајните небеси длабоко во срцата сме ги скамениле
Душевните рани ни предизвикуваат телесна сепса

Ах кога само еднаш внатре во себе би погледнале
Онаму каде што вистината од својата лага ја криете
Таму каде што сите ваши гревови од вас побегнале
Ќе сфатите наместо да цветате сте одбрале да гниете

3-ти Мај, 2014-то лето Господово

Гадно е

Гадно е кога Господ ти ја дал сета Негова сила
А ти најуспешно ја глумиш улогата на жртва
Гадно е кога Господ ти дарил за летање крила
А ти си се поистоветил со својта природа мртва

Постојано едно те исто себеси и вам ви повторувам
Силата е благослов и проклетство истовремено
Навистина ми е мачно кога то па то зборувам
Она што со љубов ви е дадено со сила ќе ви биде одземено

Затоа што не ја разбирате својата боженствена природа
Затоа што појма немата од што сте составени
Затоа од животот свој правите лук и вода
И во сопствените крвни садови ќе бидете удавени

Извор сум на радоста, а гневен сум и тажен
Ме боли презирот што со секој збор го изразувам
О Господе прости ми што глумам вистинит, а сум лажен
Прости ми што го љубам она што го замразувам

Гадно е бидејќи за некои работи допрва станувам свесен
Јас кралот на универзумот, јас питачот белосветски
Телесниов простор веќе ми станува премногу тесен
Вришти во мене борецот за слобода – теоретски

Гадно е кога тежиш 30 кила појќе од реалната вредност
И теретот го префрлаш врз својте колено, зглоб и колк
Гадно е кога на својот его лудак му даваш предност
И глумиш бестрашен лав, а сеуште си расплакан волк

Господе, О Господе, само јас за себе знам колку ми е гадно
Копнежот по Тебе сум му го дарил на лукавиот его ум
И додека срцето свое во безљубов го оставам гладно
Не ќе можам на сопствената крштевка да си бидам кум

2 Април, 2014-то лето Господово

Ме влечат зборовите за јазик

Потребата да зборувам и да пишувам е како краста
Шо појќе ја чешам то појќе ме јади
Сака уште чешање
Опишувам емоции со мисли, мисли со луѓе, луѓе со процеси
Сите сме поврзани со мисли, чувства, зборови и дела
И сите копнееме по нешто да кажеме, да објасниме, да се изразиме да напишеме
За себеси, за другите, за светот во нас и околу нас
Не оти знаеме нешто, туку пуста потреба да кажеме нешто за ништото
За празнината, за без-дната

Додека те чекам да ми се јавиш

Мислите се како мали бели облачиња на небото сино
Лебдат и пловат низ бесконечната и безгранична река
А јас седам во фотељава ко дечкото од старото кино
Кој со нетрпение филмот на платното да започне чека

Јас сум младичот, а ти си женската која треба да ја спасам
Од најлошиот, најзлиот, најподмолниот убиец и бандит
Јас знам дека во последниот клучен момент ќе втасам
Да го убијам тоа лајно од човек, that man, that piece of shit

Јас сум проекторот, јас сум платното, јас сум и режисерот
Јас сум сценографот, јас сум сценариото и јас сум сцена
И јас сум тој што треба да те спаси убавино, тебе од ѕверот
А на крајот, како во секој добар филм – ќе те земам за жена

Се’ е спремно, само уште на тебе душо моја мила се чека
Ти, о хероино, треба зборо да го дајш, да повлечиш нога
Ти треба да и’ бидеш плима на мојава емоционална осека
Само ти сило бо-женствена можеш да ме доближиш до Бога

И додека чекам да ми се јавиш зборовите стихови си творат
А јас си штракам по тастатурата на lap top-ов TOSHIBA
И додека внатре во градиве пламтежни јазици срце ми горат
Свесен сум дека заљубениов ангел со ѓаоло зол се гиба

Играј си, о сило невидима, играј си со ова срце и со овој ум
Танцувај врз боите на виножитото, о пеперуго лекокрила
Јас знам дека на оваa боженствена сцена само нова улога сум
Која треба да биде одиграна совршено од срце и од петна жила

HARD CORE

Последното римско царство е веќе во распаѓање
Ги прават предсмртните потези центрите на моќ
О Господе, чувствувам процес на препораѓање
Ново светло утро пред најмрачната световна ноќ

Вавилонската курва на кило го продава својот химен
Завиткан во наивноста на невината демократија
Мртво тело, со старо знаме завиткан сандук лимен
Јасна порака што его умовите сеуште не ја сфатија

Лукавиот ги распослал своите дребулии дражесни
Поклониците на мамон вриштат IN GOD WE TRUST
Во kali yuga чедата божји се негови пленови лесни
Рибарот ги фрлил своите мамци: money, power, lust

Парачи на небото ги крстиле пенисите од арматура
Руските самури седнати во златни царски сандалии
И додека плебсот десетокот им го плаќа во натура
Тие глумат светски кадии, имами, падишаси, валии

Сакатите шајној ја продаваат својта безбожна наука
Празните листови нејзиното мастило го купуваат
Во меѓуребрените простори скаменето срце им чука
Сезнајните богови во својта сезнајност заглупуваат

Вампирите ја пијат Исусовата крв од Светиот Грал
Додека од усните светите списи како река им течат
Душите заведени и поистоветени со соптвената кал
И’ се молат на празнината и пред златни телиња клечат

И не знам зошто баш јас сето ова морам да го констатирам
Наместо да одам да копам темели, да шеловам и земја да сеам
Господе, прости ми што сега и овде јас его лудило ширам
Со свесност дека еден ден она што сум го посеал ќе го жнеам

31 Март, 2014-то лето Господово

Копам гроб во празнината

Господе, си ми дал две раце за давање и прегрнување
Си ми дал две нозе за простум стоење и за одење
Си ми дал две очи за скивање и за погледнување
И органи за размножување, односно за љубов водење

Господе, си ми дал уста за молење и простување
И збор за изразување, опишување, благословување
И здив за закрепнување и за просветлување
И ум за продлабочување и возвишување

Си ми дал се’ што на светов и веков за опстанок ми треба
И си ме фрлил во материјалнава егзистенција
Како искра во твоите боженствени неба
Во празнината да ја откријам сопствената есенција

А Ти, Ти од мене си се скрил длабоко во срцево мое
Си замолкнал, си заќутел, исто ко да те нема
И чекаш тронот Твој од мене да биде освоен
Чекаш јас лично да ја разрешам Твојата дилема

Си се претворил целиот во прашања без одговори
Си се завил во таинствена маѓија и си се прекрил со мрак
И си ми го пуштил лукавиот со мене да се договори
За да ме искусиш колку сум доследен, истраен, јак

А јас, јас его лудакот сум се поистоветил со лагата
Верувам дека сум парче месо со споулавен и заблуден ум
Сум тргнал по беспатијата, сум ја изгубил трагата
Сум ја заборавил целта и не знам тука зошто сум

Ништо не ми е јасно, се’ ми е карма караши, турлитава
Затоа гребам со нокти и касам со заби како ѕвер бесен
А потоа си ги лижам раните, уморен и со волја млитава
За се’ што сум помислил, рекол и сторил не сум свесен

Самиот себеси со поглед лаком си го копам гробот
А нема да понесам ништо, освен својта глупост и беда
Бидејки јас светлосниот воин сум се поистоветил со робот
Со смрт си ја прославувам секоја своја животна победа

Распнат помеѓу љубовта и стравот по вечност копнеам
Со пеколни планови си го разубавувам сопоствениот рај
А потоа самиот себеси со сопствената коса се жнеам
И на сите свои почетоци самиот себеси си ставам крај

И како мало дете плачам над секој свежо ископан гроб
А Ти О незаситна без-дно ко мало залаче ме проголтуваш
Мене бесмртниот крал, мене просјакот, на лукавиот роб
И сите свои тајни длабоко во празнината ги чуваш

И секој мој примален крик со милост нежно го обвиваш
И пак ми даваш шанса без збор да Те погледнам в очи
И повторно од љубопитново дете тајната ја сокриваш
Се’ додека мудроста бунарот на љубовта не го продлабочи

И кога последниот здив ќе го закопам длабоко во празнината
Кога ќе ми биде задоволена и последната несвесна желба
Тогаш Ти О Господе Боже ќе ме прекриеш со тишината
И ќе ја исцелиш душава од сета нејзина внатрешна поделба

19-ти Март, 2014-то лето Господово

Гледам

Гледам како родителите ги јадат своите деца
Гледам како децата ги мразат своите родители
Како коцкарите губат партии со четири кеца
Како живите богови се сопствени усмртители

Гледам како вистината во лага се претвора
Папагалски повторувана од усните на ѕверот
Како сонот станува најужасна ноќна мора
А животот примален крик во етерот

Гледам како душите се пазарат со ѓаволот
Како меѓусебно се продаваат и купуваат
Како се спремни жезлото, круната и престолот
До последниот здив, капка крв, да ги зачуваат

Гледам Господе како слугите на лукавиот
Гинат за погрешни вредности, лажни идеали
Не го препознаваат и го распнуваат ОНОЈ ПРАВИОТ
Кловновите, одачите по жица, дворските будали

Мувите на пазариштето и голтачите на пламење
Најмногу го мразат кршачот на старите плочи
По него пцујат, плукаат и фрлаат со камење
А Тој, Тој сочувствува, проштева и СВЕДОЧИ


Март, 2014-то Лето Господово

Everybody is fine, everything is OK

Вечерва до срж ме болат старите емоционални рани
Солзите од машково срце незапирливо истекуваат
Со примален крик рикаат лешевите внатре закопани
Вечерва не знам што боговите од мене очекуваат

Се разнежив на момент, одамна не сум липал така
Се созедов, се прибрав, се вратив во овде и сега
Не е лесно човек да се справи со сопствената мака
И’ посветувам внимание какво што и’ прилега

Еонската тага знае да ме преплави ко река дива
А потоа љубовта со смирение солзите ми ги бриши
О колку ми недостига голтка од изворот со вода жива
Дечко, ајде те молам – диши, диши, диши, диши

Длабоко во срцето ѕверски нож си имам забиено
Од времето на Адам и Ева, од прапочетниот грев
Длабоко негде во мутлите на умов го имам скриено
Сеќавањето за она што еднаш некогаш вистински бев

Затоа вечерва ме болат сите работи неазавршени
Сакаат да бидат заокружени сите животни кругови
Ме болат сите срца од негрижа и невнимание скршени
Оваа нива постојано ја ораат боженствените плугови

И се’ додека не станам плодна почва за небесното семе
И се’ додека од срце не ги одболам болките породилни
И се’ додека анѓелот, а и ѓаволот, своето не си го земе
Ќе бидам плен на обилни дождови и ветришта силни

Март, 2014-то лето Господово

Сакам да верувам, ама ...

Сакам да верувам дека тоа нема да се случи
Ама нешто однатре на друг заклучок ме тера
Големиот број на залакомени и озлобени глаучи
Од корен ми ја растресува мојата силна вера

На светов и веков се’ е постојана трансформација
Дијалектика на спротивности, контрадикција
На тој закон му е подложна и мојата нација
Иако многумина ја живеат сопствената фикција

Сакам да верувам дека тиквата нема да пукни
Ама мојава интуиција сепак нешто друго ми вели
Заспаните пак треба реалноста в гла да ги чукни
О црни костими, о шарени вратоврски, о кошули бели