Сакам да напишам песна за Македонија

Сакам да напишам песна за Македонија

Ама нешто во градиве ко камен ме стиска

Последните камбани за мене одѕвонија

Над гробот мој од босилек свежа киска

Зборов мој во љубов и отров е брцнат

И во секоја негова буква огниште гори

Од тежината небесните скали ќе крцнат

И боговите ќе прашаат: Овој шо збори???

И јас постојано се прашувам себеси

Која е целта на сево ова политичко срање

И ги молам севишните божји небеси

Да ме спасат од тешково ментално ебање

И постојано повторувам дека цефка фали

Бидејки сево ова само кон тоа води

Од опаснава концентрација на тешки будали

Само цефката може да не’ ослободи

Евреино, ватикан и големата ложа на Елизабета

Си го фураат филмо и баш кур ги боли

Македонија за нив е многу лесна и ефтина мета

Испран ум задоен со тешки дроги и алкохоли

Затоа ѕверот во мене за цефка гласно вришти

Длабоко во срцево го чувствувам неговиот студ

Сака шпионите и непријателите да ги поништи

А јас знам колку е опасен титовиот преки суд

Одамна пишував дека сме поделени

Уште на нозе не кренати

Тукушто покакани пелени

Од меѓу нозе не сменати

  

И сега предвидувањето ми се остварува

И сега во мене беснее мојот ѕвер

О Господе, зошто овде глупоста царува

Навистина Господе НЕ Е ФЕР!!!

Дај поможи, клај тро рака

Не се педери сега и ТИ

Вервај ме ќе си пукнам од мака

Ако ми се остварат најмрачните сни

Постојано повторувам – не ме клавај во искушение

Добро знајш дека некому ќе му пуштам крв

Свесен дека потоа за душава моја ќе нема утешение

Тој што сега е последен утре ќе биде прв

Те молам Господе слушни ја молитвава моја

Не дозволи на искушенијата да паднам

Еве пред Тебе отворен ко небо стојам

Спаси ја од гревот оваа душа страдна

Бидејки ако во Македонија пушка пукни

Јас не верувам дека ќе останам по страна

И кога судниот час во срцево ќе чукни

Ќе вришти по мене мајка ми Јана

17 Март, 2017-то лето Господово