Преѓе да не бев толку многу уморен
Животот ќе ти го претворев во бајка
Абе само уше малку да бев поупорен
Ќе ми успееше, навистина, жими мајка
Ама батисан бев од мавање фрчи и четки
А со ваљако шетав по ѕидој и по тавани
Енергетски си ги истоштив нервните клетки
Мразам да бојадисвам куќи преправани
Шо да се прај, мора нешто да се мачка
Секој ѕид ја заслужува сопствената боја
А знам дека не ми се лутиш, не си плачка
Прости ми за преѓе, бев уморен мила моја
No comments:
Post a Comment