Сакам

Очигледно не е доволно да се отвориш како небо

Потребно е да бидеш

Млад

Убав

Богат

Препотентен

На смееш да бидеш

Стар

Грд

Сиромашен

Импотентен

Очигледно не е доволно да сакаш

Не е доволно да даваш

Ништо не е доволно

Дури и кога е премногу за тебе

Премногу од тебе

Премногу не е доволно

Твојот максимум е нечиј минимум

Туѓата празнина не можеш да ја исполниш со својот максимум

Љубовта не е доволна

Џабе сакаш

Не се работи за тебе

И за твојата љубов

Ти немаш врска со тоа

Туѓото незадоволство е туѓо незадоволство

Нејзино

И ти тука ништо не можеш

Пушти ја

А кој ја држи

Шо ја држи

Не не не сум тоа јас

Тоа си ти

Слободна си

Вратата на моето срце отсекогаш била отворена како небо

Секогаш можеш да заминеш

И да се вратиш

Ако сакаш

Јас сакам

И тоа е моја работа

Јас отсекогаш сум сакал

И секогаш сум се повредувал

Не со љубовта

Туку со ЈАС сакањето

Жалосно е

Никогаш не ги исполнував туѓите критериуми

Секогаш нешто фалеше

Недостасуваше

Недостигаше

Јебига

Манлија сум

Полн со мани

А моја најголема мана е ЈАС САКАМ

Кога би можел да се откажам од ЈАС

И би бил само САКАМ

Ова нема врска со тебе

Јас сакам

А сепак

Слободна си

Јас одамна си заминав во странство

И се вратив

И странец сум во својата земја

И странец сум си самиот на себеси

И ...

И ти го промаши странецот во себе

Не го препозна

Затоа не ме виде и мене

Не си ни прва ни последна

Животот е убав

И смртта

Исто така

Утрово е прекрасно за умирање

Ти во мене јас во тебе

Прости ми што не сум совршен

За твојот концепт

Јас сакам

Јас те сакам

Таква каква што си убавино боженствена

Мене ми е доволно

Мене ми е премногу и доволното

Јас сум задоволен со она што Бог ми го дава

Сега

Овде

Постојано

Се трудам

Да бидам

Да постојам

Онаков каков што сум

И да не им сметам на другите во нивното постоење

Се обидов

Ако не успеав

Никому ништо

Нема да ми е ни прв ни последен пат

Знам дека секој неуспех боли

Го боли ЈАС

Но

That’s life

Боли до срце

Длабоко

До сржта

Прости ми

Мене грешнаго

За моите несовршенства

И нека биде мир

Ох колку болат овие зборови

Овие неисплакани солзи

Што капат врз срцево

Како капки врела лава од утробата на Мајката Земја

Болат сите мои зборови преточени во стихови

Бидејки се препораѓање

А секое препораѓање ја боли мајката во мене

О зборови мои

О синови на бесконечноста

Знам дека ќе ми се вратите

И ќе ме опцуете затоа што пцуев

И ќе ме прелажете затоа што лажев

И ќе ме опевате затоа што опевав

И ќе ме убиете со вистината затоа што замолкнав

Боли

Постоењето во светов боли

О страдање

О љубов

Господе Ти си навистина заебан тип

Болиш кога сакаш

Сакаш кога болиш

Ако

Господе

Ако

Јас и натаму САКАМ

Нека боли

О солзи мои

Течете

Нека боли

Јас сакам

Отворањето секогаш боли

Има други неба зад моево небо

И небото има граница

Се вика МОЕТО

И додека ЈАС го САКАм МОЕТО небо

Ќе боли

А ти

Ти росо во свенатите треви на моево утро

Ти

Ти

Ти

Те сакам

О колку боли

Боли и ова прекрасно утро

Боли со својата краснотија

Јас сум (сеуште) дете во тело на средновечен старец

Разиграно

Живо

Бесмртно

О љубов

Убиј ме

НЕКА БОЛИ ДО СРЦЕ

О Господе

Убиј ме

Со љубов

Нека боли

Радо би умрел во љубовта

Убиј ме сега

Убиј ме овде

Убиј ме о вистино

Доста е

Доста е

Доста е

И после смртта

Ќе сакам

Уште повеќе

Можеби смртта ќе биде доволна

J

10 Септември 2017-то лето Господово

Р.Ѕ.

Но љубовта е бесмртна

Зарем не знаеше J

It’s just a mind game

Ја играме играта помеѓу доброто и злото
Ние несвесните ега, ние бесмртните богови
Копнежот по врвот не' треска од дното
Прво ни дава крилја, а потоа ни набива рогови

Животот си го претвораме во пекол и во рај
И тие сништа ги заменуваме со нашето јаве
Мракот го доживуваме како сончев сјај
Верувајте, глуп е секој што мисли дека знае

Умирањето на рати живот го нарекуваме
Убедени сме дека слепилото ни е единствениот вид
Взаемно се труеме, а мислиме се лекуваме
Место Тријумфална капија стануваме Берлински ѕид

Бестрашната љубов со параноиден страв сме ја замениле
А верата во Бога со некаква си научна скепса
Бескрајните небеси длабоко во срцата сме ги скамениле
Душевните рани ни предизвикуваат телесна сепса

Ах кога само еднаш внатре во себе би погледнале
Онаму каде што вистината од својата лага ја криете
Таму каде што сите ваши гревови од вас побегнале
Ќе сфатите наместо да цветате сте одбрале да гниете

3-ти Мај, 2014-то лето Господово

креација

ништо ново не креираме
се` што било е и ќе биде
само меѓусебно се фолираме
она што поминало тоа пак иде  

нема ништо ново на светов и веков
а се` изгледа како новина
го зборам истото што веќе го реков
ја користам истата сировина

се џарам ко теле во шарена врата
не го препознавам сопствениот лик
картите одамна ми се шпата
воле сум а изигрувам разјарен бик 

и си мислам дека нешто креирам
а исти зборови верглам постојано
сал нови комбинации комбинирам
се` е веќе одамна речено и напишано

ГЛЕДАМ

Гледам како рептилите крваво се борат за власт
Гледам како евреино на крупно плебсот го дупи
Гледам како туѓи животи уништуваат со сласт
Гледам како ангели глумат тешки акрепи и урупи

Прогласен сум за државен непријател од ’91-ва
Ме снимаат на мобилнио и на фејсбук ме пратат
Емоционално мртвите не можат од срам да се вцрват
Интелектуално инсуфициентните не можат да сфатат

Ни јас самиот не знам зошто го правам ова сето
Зошто она што го гледам во поезија го претворам
Се’ шо носи веко е веќе видено со окото на свето
Одамна е напишано ова шо јас сега и овде го зборам

Живото има навика постојано да се повторува себеси
Се додека ние луѓето не научиме в’ошто е штосо
И кога во срцето свое ќе ги откриеме божјите небеси
Ќе сфатиме дека не сме го гледале она шо ни е пред носо

Гледам и не можам на слепилото да му се изначудам
Лукавиот суптилно ги завел заспаните во големата лага
Јас после многу еони полека и мрзеливо од сонот се будам
Оставајки зад себеси уште една длабока и крвава трага

20.6. 2016-то лето Господово

Митарење

Умираат старите мисли, зборови и дела
Како стари влакна од зимските ни руна
И се` додека во нас врие крвта врела
Копнееме за трон, за жезло, за круна

Секое его сака да остави своја трага
Па макар натопена со туѓи солзи и крв
Убеден во вистинитоста на својата лага
Секој сонува за некаков имагинарен врв

Тежнеејки да ја оствари посакуваната цел
Користи средствата што му се на располагање
Несвесен дека малку дал а премногу зел
Плодна е почва за нова смрт и повторно раѓање

Вистина

Ме боли вистината
И како громогласна тишина го разорува сето она што ми е познато
Молчеливо
Немо
Ги убива сите мои изречени зборови
Умирам
Јас
Лажливецот
Сам во сопствената вистина
Се’ што ми беше продадено
Се’ што купив
Раздадов
Останав сам со својата вистина
Смртоносна
Убиствена
Безмилосна
Вистина
Студена и озбилна како смрт
Бесрамна доилка на сите мои стравови
Минати
Сегашни
Идни
Мајка ми
Мојата мајка
Вистина
Ме роди
И сега ме убива
Од сите страни
Со погледи
Со огледала
Со призраци
Насмеана и горда
Весела
Расцветана пролет
Ме усмртува со својата боженствена убавина
Заќути, замолкни, затни се
Вели
И чуј ме
Слушни ја мојата тишина
Почувствувај го мојот мир
Немирко
И умри во мене
Во моите прегратки
Спаси се

Шоу маст гоу он

Се палат светлата над накитената бина
Прштат лажни насмевки на сите страни
Се полнат месни заедници и бивши кина
Ефтини глумци играат улоги недоиграни

Долу од партерот гледачите ракоплескаат
И размафтуваат со знамиња во илјада бои
Партиските пароли френетично ги врескаат
Нашата партија власта МОРА да ја освои

Излегува на сцената долгоочекуваната фаца
Зад него се распоредува и неговата свита
Ноевата барка изгледа ко бродо на Паца
Волели смо, волимо и волеќемо друга Тита

На робјето робовладетели им се нужни
На селаните земјопоседници им требаат
А на работниците оние за народ заслужни
За фабриките да ги опљачкаат и погребаат

А денес, денес истите тие пак се на бината
Денес продаваат демократска надеж
Денес медиумски ми ги отекуваат мадината
Меѓу нозеве чувствувам силен јадеж

Се чешам ко краста да имам фатено
Ко не дај Боже од оние “стидне ваши“
Ко некоја карма да имам недоплатено
Опасно е, не знајш, а сите се наши

Па сепак, морам да се пазам од нивните
Сандуци туркаат баш ко не очекуваш
Најгадни се оние на секому кивните
Раните нивни не мојш да ги излекуваш

А шоуто, разбира се, да продолжи мора
И откако рефлекторите ќе бидат изгаснати
Публиката секогаш паѓа на истата фора
Јеби га, кој им е крив, ко се недораснати

И кога завесата на крајо ќе се спушти
Остануваат ветувања, изгужвани памфлети
Не смее ваква претстава да се пропушти
Тврдат статистите и разголените старлети

ПРОСТЕТЕ

Но, јас сум ги гледал сите епизоди и репризи
И мене шоуто навистина не ми е интересно
Засега добро се носам со својте животни кризи
И во шоуто да не учествувам ИЗБИРАМ СВЕСНО

Глас-ање

Од сабајле татко ми и мајка ми не спијат
Се спремаат на новите избори да гласаат
Се пеглаат, се дотеруваат и заби си мијат
Енергично кон гласачкото место вјасаат

А мене нешто од сабајле однатре ме тишти
Некој незадоволен дел не ми дава да станам
Некое крвожедно чудовиште урла, вришти
Не можам да го зауздам и да го вјанам

Толку многу тој лутко на светов и веков видел
И му се скурчило од очигледната фарса
Никој досега да му објасни не се ни обидел
Зашто су жене са Венере, а мушкарци с Марса

Господе, секој од нив ветува разни благодети
Секој од нив е спремен да ја исправи крива Дрина
О Господе, ги сакам златните телиња и кравите свети
Ги сакам оние што немаат срце, ‘рбет и мадина

На лотариски ливчиња ги трошат нашите пари
Гладните за власт, лакомите за моќ, слабите
Оние што следните 4 години ќе бидат господари
Спремни да ти ги скршат ребрата и забите

Смачено ми е од овие властољубиви дебили
Ги сакам, а не можам појќе да ги гледам
Го задржувам ѕверот со последните сили
Ако го пуштам, себеси и нив ќе ги повредам

Отстрана ја набљудувам толпата, простата маса
Убедени се на овие избори ќе победат нејзините
И сеуште верува, се надева и затоа гласа
Дека од црвените, сепак подобри се сините

А мене, мене одамна се’ ми е преку таквото
Се’ ми е искусено, се’ ми е веќе видено
Само чекам да рокниме долу на дното
Бидејки се’ у три лепе пичке материне е отидено

Тие од мене да бидам покорен граѓанин очекуваат
Да ги пратам нивните опшествени текови
О Господе Боже, таа болест не можат да ја излекуваат
И најсилните психофарматски лекови

Јас сум болен од болеста наречена слобода
Јас имам слободна волја и токму таа ме боли
И свесноста дека сето ова е лук и вода
Затоа не сакам никој памет да ми соли

Ги видов и првите и вторите и третите
Сите досега Господе ги видов на збор и на дело
Од глупостите нивни очигледни се штетите
Гадно е кога размислуваш свесно и зрело

Свесен сум Господе за причините и последиците
Од она што го мислам, зборувам и правам
Опасни се по мене на умов мој остриците
Во крвта своја, заради него ќе се удавам

О Господе, знам дека се различни, а во основа се исти
И оние бившите и овие сегашните и оние идните
Лажните човеци, лажните комунисти и националисти
Заедно со сервусите, илирите, хелините и монголоидните

Сите ги фураат своите стерилни его трипови
И кур ги боли за слабите, за немоќните, за скршените
Битно е на YouTube и TВ да се вртат нивните клипови
О Господе, колку ли зла крв им тече низ вените

И одново и одново и одново бесрамно се борат за власт
За мантијата, за жезлото, за тронот, за круната
Многу добро ја познавам крвожедната им страст
На оние чиј табиет им е волчји, а овчи им се руната

Of course, дека изборите ќе ги набљудуваат странци
Нивните служби одамна го имаат освоено терено
Само ние МАКЕДОНЦИТЕ тука сме ко изгубени Германци
Додека тие од гла до петици за ќур не имат измерено

Уше око ко ни фрлија, тие веќе ни зедоја мерка
То шо нашиве продаени души глумат лудило е друго двајсе
На буниште без петел секој мој да биди ѕверка
Е сега бе тетин, ај во моја МАКЕДОНСКА позиција клај се

Евреино ти мафта со двоглавите орли, ММФ, ООН и НАТО
Имаш кандидатски листи со неиспишани дијагнози
Имаш 400 000 одлетани птици од младото јато
И купишта импотентни јарци и фригидни кози

И сите тие ти нудат ДЕМОКРАТИЈА, ПРОМЕНА, ПРОСПЕРИТЕТ
Сите тие те убедуваат дека утре ќе се оствари кировата оаза
Утре ќе бидеме дел од Европа, од таканаречениот западен свет
О Господе Боже, пред сево ова се чувствувам ко tabula rasa

А шо е најлошо, свесен сум дека оваа песна е моја регресија
Враќање во ’91-ва, во времето на бившата југословенска федерација
Во времето на лудило, распаѓање, војна и рецесија
Во времето кога НАЈМНОГУ ЗГРЕШИЈА ЛИДЕРИТЕ НА МОЈАТА НАЦИЈА

Оваа моја песна исто како тогашните ми звучи
Со ист цинизам, ист бес, иста острина ја пишувам
Знам дека за ова не се криви политичките глаучи
Знам дека сега и овде сум избрал од доброто да се лишувам

Но, како и тогаш така и сега, нешто однатре ме јади
Истиот црв не ме остава на рајат, пак се повампирува
Ај ќе речам тогаш можда бевме и луди и млади
Ама шо сега, зарем времето работите не ги смирува?

И знам дека кога однатре ќе ми се разбесни ѕверот
Не ќе да е на арно, работите на удолу ќе тргнат
И јасно ми е дека еден ден се’ ќе биде одвеано од ветерот
Сакам позитивните мисли ова претчувство да го оповргнат

Никогаш појќе нема да гласам за криминалци
Ќе чекам да се појави водач што ќе заслужува внимание
Глупо е да очекуваш максимум од минималци
И благопријатност од нечие отровно дејание

Подобро е да умрам борејки се за своите идеали
Подобро е на своите етички норми да сум доследен
Се чувствувам како една од ретките будали
Што е спремна да остане ко Мохиканец последен

ВЕ МОЛАМ НЕ МИ ВЕТУВАЈТЕ РАДИКАЛНИ ПРОМЕНИ
ВЕ МОЛАМ НЕ МИ ВЕТУВАЈТЕ ДРЖАВАТА ПРЕД СЕ’
СЕ’ ДОДЕКА ДУШИТЕ ВО БОГА НЕ ВИ СЕ УДОМЕНИ
ЈАС ЗНАМ ДЕКА ВАШЕТО ДА ЗА МЕНЕ ЌЕ ЗНАЧИ НЕ

Роб сум на моите убедувања и ставови
Јас сум верник и македонски националист
Соочен со изворот на сите сомнежи и стравови
Одамна го имам свртено другиот лист

Затоа не сум дрво листопадно, туку зимзелено
Вечната младост, вечната убавина, вечната милост
Длабоко во срцето и во умот ми се имаат втилено
И ме боли кога пишувам за македонскава гнилост
 
Ме боли Господе и затоа на себеси и на нив сум бесен
Ме боли гревот, ме боли лагата, ме боли вистината
Мислев дека болката ќе престане станувајки посвесен
Мислев дека оваа болка одамна е веќе надмината

Мислев дека фрквенциите во етерот нема да делуваат
На мојов силен его ум, на мојава свесност и свест
Сфаќам дека отровните јазици со јадри усни ме целуваат
Сфаќам Господе, сфаќам и нека им служи на чест

Ќе владеат повторно слабите, немоќните и бедните
Ќе владеат подмолните, злите, лакомите и завидливите
Ќе владеат бездушните, себичните и безвредните
Повторно мртовците ќе не‘ надвладеат нас живите

Па сепак, не им се лутам сега како некогаш
Бидејки знам дека секој кармата ќе си ја плати
Знам дека не можат да владеат засекогаш
Оние што мислат дека се живи, а умираат на рати

Чудно е како што пишувам станувам помалку бесен
Поезијава за мене е еден вид психотерапија
Пред себеси и пред Бога сум искрен и чесен
Пишаниов збор е потпис и печат врз мојата тапија

Тука нема преправање, глуматање и лага
Она што го чувствувам тоа и го пишувам
Свесен дека во етерот оставам длабока трага
Со секој здив што го вдишувам и издишувам

И повторно ќе речам ПРОСТЕТЕ МИ МЕНЕ ГРЕШНИОТ
Јас сум сепак само уште една вејка на ветро
Господе, помилувај ме и утеши ме мене неутешниот
Пред да ме проголтаат оние две на метро

ПИЧКА ЈЕ ПОЛОВ ОРГАН,
А ПИЗДА ЈЕ КРАКТЕРНА ОСОБИНА
(Раде Шербеџија во филмот Variola Vera)

Еднаш реков дека нема да се занимавам со негативното

Еднаш реков дека нема во партии да се зачленувам

И дека јас ќе се занимавам со своето, а тие со нивното

Арно ама очигледно и јас почнав ставовите да ги менувам

Еднаш Учителот ми рече: СЕ Е ПОЛИТИКА!!!
Еднаш Учителот ми рече: СИТУАЦИЈАТА Е БОГ!!!

Господе ѕверот во мене со примален крик рика
Те молам Господе овојпат не биди кон мене строг

Одамна се имам јасно и гласно национално определено

Во тоа време ме обележаа како enemy of the state
Кога презреани ста(о)рци го водеа мојто племе зелено

И спречија лавот да рика, а сонцето од Виргина да грејт

Ги преживеав и ловците на октоподи и бугарофилите

И оние со чисти раце, како и оние променетите

Многу бесна крв тогаш ми протекуваше низ жилите

Да дај Госпо кармата во овој живот да ја осетите

Ја преживеав и големата транзиција – најтешката пљачка

Кога потта и крвта на народот во приватни раце се прелеваше

Тогаш во канџите нивни плебсот беше најобична играчка

Џабе штрајкуваше, вриштеше и гласот свој го креваше

Го преживеав и менувањето на името национално
Со заслуга на стариот лисец и неговата комунистичка свита

Тогаш коленичарите завзедоа и положение анално

А денес се прикажуваат како државотворци и бизнис елита

Всушност, насловот на песната ви е наменет токму вам

Вие кои се’ што беше вредно за грст златници продадовте

Мене ми е јасно дека своите битки пак ќе ги водам сам

Иако етикетата државен непријател одамна ми ја кладовте

Скурчено ми е веќе од прислушкувањето на мобилниот

И од заканите на Двојче на мојот фејсбук профил

Грандоманоначалниче, џабе глумиш паметниот и посилниот

Во туѓи раце се наоѓаат картите од животниот шпил

И администраторите на твојата фејсбук страница не се вечни

Нити е вечен нивниот начелник, нити му е вечна фамилијата

Ало началниче, остаревте, а уште не ви паднале забите млечни

Еден ден и мене, а богами и вас, ќе ве однесе стихијата

Навистина не знам која е целта на ова мое писание

Дали мојто его сака да се курчи, а после јас по пичка да јам

Или сакам врз јавното мнение да имам некакво влијание

Дали е ова порака што сакам на идните генерации да им ја дам?

Факт е дека органите на редот и мирот ќе ме прочитаат

Всушност, одамна сум елабориран и ставен во некој ќош

Или можеби кај двојче или кај началникот им ќе поитаат

Па ко ќе дојди време однекаде в грб ќе ми забодат нож

Во секој случај рабоќето на удолу имаат тргнато

Од ден во ден се полошо и полошо му е на мојов род

Се’ живо и здраво преку граница има нагргнато

На совршената политика на пастирот тоа е плод

И з’ш бе јас се занимавам со сето ова македонско срање

З’ш ме засегвит нивната политика антимакедонска

З’ш не мом да го трпам нивното ментално мастурбирање
З'ш не замолчам и не си ја одработам својта карма еонска

(Написана, непремолчена и пуштена во етерот во времето на владението на дивите ѕверови)

ГЛЕДАМ

Гледам како рептилите крваво се борат за власт

Гледам како евреино на крупно плебсот го дупи

Гледам како туѓи животи уништуваат со сласт

Гледам како ангели глумат тешки акрепи и урупи

Прогласен сум за државен непријател од ’91-ва

Ме снимаат на мобилнио и на фејсбук ме пратат

Емоционално мртвите не можат од срам да се вцрват

Интелектуално инсуфициентните не можат да сфатат

Ни јас самиот не знам зошто го правам ова сето

Зошто она што го гледам во поезија го претворам

Се’ шо носи веко е веќе видено со окото на свето

Одамна е напишано ова шо јас сега и овде го зборам

Живото има навика постојано да се повторува себеси

Се додека ние луѓето не научиме в’ошто е штосо

И кога во срцето свое ќе ги откриеме божјите небеси

Ќе сфатиме дека не сме го гледале она шо ни е пред носо

Гледам и не можам на слепилото да му се изначудам

Лукавиот суптилно ги завел заспаните во големата лага

Јас после многу еони полека и мрзеливо од сонот се будам

Оставајки зад себеси уште една длабока и крвава трага

20.6. 2016-то лето Господово

Шо да ти кажам

Шо и да и кажам, ќе биде залудно, душо моја

Шо и да ти речам, ќе биде грев, срценце мило

Посакав со љубов универзумот да го освојам

Зад себеси да го оставам она што некогаш било

Шо да ти кажам, шо да ти објаснам, не знам

Зборот не може да го опише неописивото

Потребно е време од сево ова да се отрезнам

И да продолжам пак да си го фурам живото

Јас сум жива смрт за смртоносното слепило

Му давам длабочина на погледот зад зеницата

Го поттикнувам она што би го поткрепило

Небесниот лет во мртвите крила на птицата

Мојот збор како хирушки скалпел лекува

Мојот збор може да е убиствен ко оловно зрно

Со прецизна јаснотија маглата ја пресекува

Со бела светлина го преплавува јадрото црно

Како би ти ја објаснил љубовта, ако не ја чувствуваш

А стравот и сомнежот ти се вообичаен животен стил

Ако место во сега и овде, ти во минатото присуствуваш

Секој мој понатамошен збор за тебе сувишен би бил

О прекрасна душо, ме прашуваш дали си ме повредила

Јас сум неповредлив, знам како лукавиот заведува

Жалам што лагата негова над вистината твоја победила

И повторно тој душата твоја како залог ја поседува

Дека го разбираш ова што го пишивам, не верувам

Бидејки твојот его ум цврсти факти и логика бара

Што и да кажам, ќе мислиш дека јас претерувам

Додека тој со канџите остри срцето твое го пара

Не, нема да ти објаснам, за тебе сеуште е рано да сфатиш

Прости ми што те преценив, ти за ова не си спремна

Сепак сакам да ти помогнам страдањето да си го скратиш

И да си ја одмалиш негативната карма овоземна

Сакам, о прекрасна душо, кога енергиите ќе ти слегнат

Пак да се отвориш и да продолжиш да работиш на себеси

И да го ослободиш Оној што в пранги цврсти е впрегнат

За да полета во бесконечноста на боженствените небеси