Капка роса во мојта сланосана коса

Длабоко во мојата коса
Се свила есенска слана
Одненадеж пролетната роса
Се јави ко душевна храна

Снага ми обви, ме гушна
Росата утринска кревка
Ритам во срцето слушна
Мојта потсушена тревка

Се уплаши умот глупав
А срцето почувствува младост
Гневот што со години го трупав
Росата го претори во радост

Ќе имам ли уште едне шанса
Да ја допрам утринската роса
Се чувствувам ко Санчо Панса
Штитот на Дон Кихот во себе го носам

Господе прости ми ја љубам
Утринската свежа роса
Чувството за реалност го губам
При допирот со ногата боса

Духот ми копнее в не-мир
Љубовта срце ми жари
Би го прашал бескрајниов се’-мир
Кој со него господари

Усниве за бакнежи се жедни
И пораки љубовни носат
Слушни ги ако се вредни
За малку внимание просат

Подари ми од утрата твои
Измиени во бистрата роса
Дај ми виножито бои
Да ја обојам својава коса

Господе,

Дали росата може да сфати
Што срцево мое крие
Дали болка ќе ми скрати
Ако сиот во роса ме обвие

Очи в очи со утринската роса
И бодрост во јадрите гради
Слана чувствувам во својава коса
А в срце татнат бикови млади

Се послала пред мене полјана росна
Во очите на ноќта светлост ти беше
Донесов одлука инокосна
И денеска на се’ сум решен

Дај ми Господе да пијам роса
Од рацете на Твоите роси
Па потоа душава нека ми коткоса
Потоа смртта нека ме покоси

Мене деновите ми се одбројани
Млад сум старец во мртвото море
И спремен сум за промени постојани
Бидејки од капка роса сум створен

17.8.97