Фиктивна перцепција

Бев ужасно осамен и тогаш влета ти
Во мојата лудница, во мојот пекол
И стана фикција од моите сни
Жена на која најубавите зборови сум и’ ги рекол

Влета наеднаш коткосана и ранета
Со крилца болно поткршени
И ти беше сама, отфрлена и неодбранета
Со куп емоционални работи незавршени

Влета наеднаш без прашање во сонот
Со пердуви во суви солзи наквасени
И кочоперно се искачи на тронот
Беше една од оние души што сакаа да бидат спасени

А јас ко шо ме дал Госпо доволно луд
Играта да ја играм се сложив
И сета своја љубов и сиот труд
Беспоштедно и безусловно во тебе ги вложив

5.2.98