заборав

заборавив да зборувам просто и едноставно
заборавив да зборувам прозно
зборувам во стихови, таинствено, загонетно
не знам како да го поедноставам сложеното во мене
губам смисла за реалното
и така изгубен често заборавам да му се вратам
ме снемува
чудно
сеуште не сум го заборавили името и полот
но ...
којзнае
често заборавам да јадам, да се искапам
да платам сметки или ...
заборавам дека треба нешто да сработам
заборавам да погледнам назад
и се судирам со оние
заостанатите
заборавам и на оние пред мене
брзите, способните, вештите
и тие забораваат на мене
затоа често ми се случува да ме нагазат
заборавам да им се извинам
што сум спор и неасолен
и тие забораваат
го заборавам и она што некогаш мислев дека сум го знаел
и можел
за малку ќе заборавев и од кај потекнувам
заборавот одлушнува од мене делови
и како санти мраз ги бапка од глатката површина на океанот
привемените бранови предизвикуваат во мене сеќавања
а потоа
сантите се топат
брановите се смируваат
и во океанот се прелева сето мое помнење
за деловите што сум ги заборавил
навистна заборавам
а се повеќе верувам
заборавам денови, дати, лица, времиња, простори
понекогаш како deja vu ми се јавуваат во сонот
и во реалноста
онаа истата во којашто одамна сум заборавил дека сум изгубен
ги заборавив родителите, роднините, пријателите, душманите
многу заборавам, навистина, многу
претерано
а сепак
госпо ме навраќа
постојано
на сето она што сум го заборавил
за малку ќе заборавев и да љубам
господе прости ми
скоро да заборавив
а знаев, верувајте ми
знаев
сега повторно се потсетувам
не знам дали сум заборавил да ...., хахаха
можеби
но сигурно сеуште не сум заборавил едно
да верглам напразно
сега ми текна
се сетив
и затоа ќе прекинам