Таа

Таа беше еднаш дел од моите несвесни содржини
И’ подадов рака и ја дигнав горе во свеста своја
И одеднаш блесна како сонце во мојте неба сини
И на виножитата мои им ја врати живата боја

Таа не знаеше многу за самата себеси
Дека е Ангел со неисцрпна боженствена моќ
И стана најсјајна звезда на моите небеси
Месечина што над мене бдее секоја ноќ

И денденес самиот на себеси си се чудам
Како и’ успеа да го маѓепса во мене Богот Стар
Со името нејзино в срце, секое утро се будам
О, Царице моја, неизмерно те сака твојот Цар

дУпЧЕЊЕ

Мастурбации Јурак, мастурбации, телесни, ментални ... мастурбации.
Се расфрламе со сопствената животна енергија несвесни за нејзиното значење
И затоа сопствениот живот наместо со БЛАЖЕНСТВО, си го испонуваме со МАЧЕЊЕ.

И мислиме дека ние некого ебаме
А всушност се ебаме самите себеси
И само уште едно тело ќе погребаме
Во бескрајот на вечните небеси

Ќе се (само)убиеме, по којзнае кој пат
Само заради тоа што НЕ ЗНАЕМЕ
Немаме појма за ВИСТИНАТА бе брат
И затоа после секое ебање се каеме

А вистината ни е баш сега и овде пред носо
Но ние место да ја откриеме - ЈА ДУПИМЕ
И потоа се трудиме да сфатиме - ВОШТО Е ШТОСО
Несвесни дека и после ова ебање ќе заглупиме

ОНИЕ ШТО ЗНААТ, тие се одмна на ПРАВИОТ ПАТ
Ние другите по беспатијата на лукавиот талкаме
Ова ти го кажувам тебе Јурак, ко на брат
Главата своја ко топка во правта ја чалкаме

За сопствениот живот џиткаме коцкарски зар
Убедени дека еден ден среќата и нас ќе не стрефи
И секое ебање го доживуваме ко зијан, а не ко ќар
А потоа бараме смисла и креваме ментални џефи

Откако смислата ќе ја искипаме таму во мракот
Се чувствуваме безсмилени, килави, празни
А по сопствената смисла копнееме и јас и Јуракот
Додека сомнежот со страв срца ни дразни ..... -

By Jove 29 Декември, 2007 - 13:13

Љубов

еднаш едно мало дете ме праша “љубовта што е?“
а јас не знаев соодветен одговор да му дадам
па мудро му одговорив “знаеш што, мило мое“
“јас од љубов сум створен, а за љубов страдам“

Forum

ovoj forum e sveto parce od internetot i jas i ti ovde i sega poezija tvorime i so zbor sakame da go opiseme svetot i na site negovi prasanja da odgovorime na ovoj forum umot svoj go prostirame kako postela od trnje i pernica od rozi i postojano za sebesi samite lobirame obvieni so lastarite od svoite vinovi lozi i opieni od vinoto na neznaenjeto mu se prepustame na zabludite i ludiloto i za mudrust go smetame ego baenjeto spremni da go zrtvuvame i najmiloto navistina sto e toa sto ne' privlekuva vo odve i sega sebesi da prisustvuvame i dali ovoj pisan zbor moze da ubie i da izlekuva gospode sto jas i ti ovde i sega cuvstvuvame sto e toa sto i pokraj site ne-dorazbiranja i vo zidot udiranja so spostvenite glavi pak prodolzuvame so sebe-eksponiranja nie decata zabludeni,zaneseni,palavi i sto sakame na drugite da im dokazime deka sme pozreli,pomoc'ni,seznajni a svesni sme deka samite sebesi se lazime bidejki nikoj od nas ne gi znae vistinite krajni site se obiduvame da otkrieme parce od sebesi na ova sveto parce od ovaa pajakova mreza i da go iskazeme kopnezot po vecnite nebesi i sonot za dlaboka vnatresna ramnoteza a site sme koj levo koj desno orjentirani i od sopstveniot centar oddaleceni i so sopstvenite misli over-dozirani i vo sopstveniot svet povleceni navistina sto barame nie ovde i sega ne hranat li aplauzite od angelite bo-zenstveni ili barame tro dusevna hrana i srceva nega ili pak sakame da glumime silni i ma-zenstveni sekoj ako saka moze da stane tro svesen zosto na ovoj forum na svoj nacin nesto tvori i zosto tokmu ovde i sega od nesto e ponesen i spremen za mali nocni razgovori edno e sigurno - site barame vnimanie sakame da bideme cueni,prifateni,sakani zborot sepak ima bozenstveno vlijanie nezavisno dali glumime naivni,nevini ili otrakani zborot e toj sto ovde i sega na ovoj forum samiot sebesi od nasite dlabocini se eksponira i vecerva jas i toj sme dovolni za kvorum i spremni site vas da ne ve ostajme na mira

Mocta na umot

Umot e tragac so beskrajni kapaciteti Umot e odac po zica i goltac na plamen Umot e gresnik vo potraga po vrednosti sveti Umot neboto moze da go pretvori vo kamen Sto znaeme nie za nego,nie negovite robovi I koj ne naucil kako da go upotrebuvame Najcesto go koristime kako kopac na grobovi Vo koi pokraj sebesi i nego go pogrebuvame Samo malkumina megju nas gi otkrile negovite moci Samo malkumina so nego znaat da rakuvaat Onie sto vo svetlost gi pretvorile svojte najcrni noci Tie tajnite negovi za sebesi ljubomorno gi cuvaat Samo malkumina toa znaenje mozat da go steknat Bidejki e potreben ogromen napor i ogromna zrtva Najprvo e nuzno srcata svoi da gi smeknat A potoa vo zivot da ja pretvorat svojta priroda mrtva Po pravilo ne postoi nisto mrtvo vo prirodata Postoi samo Eden Bog sto na razlicni nacini se manifestira I rakovodi preku dva zakoni - prinudata i slobodata I nikogas nisto vo univerzumot ne e za dzabe i ne odi fira Vo ovoj svet covekot e edinstveno zivo bitie Sto e obdareno so instinkt, um, intelekt i svest Samo toj gi poseduva ovie orudija za Bogo-otkritie Samo nemu od Boga mu e dadena taa cest No umot e dvojstvo i tvorec na site dvojstva I mocta moze da ja iskoristi za dobro i za zlo Ova e edno od negovite najvazni svojstva So koe mozes da go dosegnes svojot vrv ili svoeto dno No Patot kon Bogo-otkrivanjeto e paradoksalen I dobroto i zloto mozat da te odnesat do vistinskata cel Ako umot vo oginot na ljubovta i mudrosta bide spalen I so svesna smrt go vratis ona sto vo son od zivotot si zel Umot e edno od najgolemite svetski cuda Bidejki samo toj moze nistoto vo se' da go transformira I od obicen smrtnik da napravi Isus, Mohamed ili Buda I vo pitko krotko vino da ja pretvori zestoko zovrienata sira Koj znae kako da go koristi umot toj e blazen Bidejki samo toj moze da bide od ropstvoto negovo osloboden I samo toj moze da stane Bog - bestrasen, seprisuten, snazen No prvo pravilo e - UMOT MORA OD SRCETO DA BIDE VODEN Sekoja misla na umot mora so ljubovta na srceto da bide oblagorodena Za da moze covek svojata krajna cel da ja postigne Za da moze dusata od ropstvoto na umot da bide oslobodena Za da moze mirno i blazeno v nebesata Bozji da se digne Milosta Bozja e taa sto dusite v nebesi gi diga Milosta Bozja e taa sto istite povtorno gi otelotvoruva I sekoja dusa sekogas vo pravo vreme i na pravo mesto stiga Vo zavisnost od toa sto pravi umot, sto misli, sto zboruva Umot tvoj e toj sto patot kon samiot sebesi ti go odreduva Koga, kade, kako, zosto, komu, kakvo, kolku Umot e toj sto srca isceluva i dusi povreduva I toj mora pred smrtta da stoi ispraven prostum i molkum Umot tvoj mora pred smrtta da bide kako solza cist Ednostavno da go nema, da ne postoi Mora da bide so Bozjiot um potpolno ist Za Bog dusata tvoja so blazen mir da ja udostoi Umot mora da bide dosleden, precizen, tocen, jasen So sekoja misla, so sekoj zbor, so sekoe delo Samo takviot um e bozenstveno prekrasen I moze site dvojstva da gi pretvori vo edno celo No, tezok e Patot do takvoto postignuvanje Strmen, trnovit, krvav, nepredvidliv, smrtonosen Poln so mentalni masturbacii i ponekoe mentalno siluvanje I samo Bog znae kolkupati covek od smrtta ce bide pokosen Bidejki na pocetokot umot e kako divo zdrebe Poln so sila, rastrcan, razigran i ne znae sto saka Cesto e ko zdiven zver,so zabi grize i so nokti grebe I dusata postojano ja vodi od edna vo druga maka Umot e majmun sto skoka od granka na granka Umot e ptica sto od son vo son leta Toj e postojan nemir sto ne znae za stanka So se' i ses'to se bori i se' nesto mu smeta Otprvin umot e poln so zavist, ljubomora, zloba Vrzan e so sebicnost, lakomost, strast i gordost A dusata e taa sto placa ogromna globa I strada kutrata od hronicen duhoven post Site ovie otrovi na umot srceto go zagaduvaat Go stvrdnuvaat i ljubovta od nego ne moze slobodno da teci Kako cvrsti kameni zidovi svetlinata vo nego ja ograduvaat A samo svetlinata e taa sto od mrakot moze da te izleci Teska,premnogu e teska i naporana zadaca Da se sovladaat site prepreki sto na Patot stojat No istovremeno tie se simboli sto sekogas nesto znacat I ako gi osvestis stanuvaat melem za ranite sto gnojat Samo-svesnosta vo umot vnesuva stabilen mir Samo-svesnosta umot i srceto gi otvora I koga eden den ce stanat edno isto so nebesnata sir Togas dusata vo Apsolutot blazeno ce se odmora A dotogas, se' dodeka umot po krivi patista talka Dusata ce mora trpelivo da trae i da ceka I da gleda kako nejziniot sin ja valka Bistrata ziva voda na beskonecnata reka O umu, o ti preplasen odacu po zica O umu, o ti hrabar goltacu na plamen O ti sto ja poplocuvas ovaa ulica So site moi srca sto si gi pretvoril vo kamen Tebe ti ja posvetuvam ovaa pesna Tebe o moj mil ludaku i sopatniku I znaj deka so tebe ce ja platam svojata smrt svesna O ti moj edinstven Bozenstven zlatniku Znaj deka so tvojata smrt ce moram da go platam Seto dosegasno zagaduvanje na zivata voda Toa e edinstveniot nacin za da go skratam Stradanjeto na Patot do konecnata sloboda Koj ima usi neka cue, koj ima oci neka vidi Koj ima srce neka pocuvstvuva,koj ima um neka sfati I sekoj od sopstveniot CENTAR neka se obidi Da spoznae - ZOSTO SEGA I OVDE NAMESTO DA UZIVA - PATI.

Јас неверниот Тома

Не верував дека Бог за мене има изненадување Мислев дека ме направил, ме оставил и заборавил Мислев дека за душава моја веќе нема радување Умот си го бев заблудил, а срце си бев закоравил Не верував дека баш мене љубовта може да ми се случи Бев повреден,се повредив,бев уплашен во својот ќош и сам Станав ѕвер, психопат, еден од најтшеките глаучи И не бев спремен никому својата доверба да му ја дам Не му верував никому, а најмалку на боженствените небеси Го лажев Бога со збор, а во мислите од убавината Негова крадев Бев никаквец, скитник, бездомник, душман на самиот себеси Она што по Пат го сеев, тоа сам си го жнеев и си го јадев И на сиот свет, за сопствените јадови, му бев бесен Бев скептичен, циничен, саркастичен, злобен А всушност - за самиот себеси и за светот НЕ БЕВ СВЕСЕН Затоа и сопствениот живот ми беше неудобен Се чувствував тесно во сопствената кожа Сакав да избегам од сопствената реалност Разни лудила во умот почнаа да ми се множат А во срцето чувствував долг емоционален пост Копнеев за љубов,а всушност неа во себе ја убивав Ја барав во другите, а внатре како да ја немав Нејзината смрт пред другите успешно ја скривав Немав што да дадам, а многу сакав и многу земав Но еден ден увидов дека Бог не ме има заборавено Еден ден Бог елегантно ме намести, ми го спушти И сфатив зошто срцето свое си го имам закоравено А Тој, Тој Никаквецот, само ситуација за тоа ми приушти Знаев дека е Тој, само Тој има таква елеганција Таква местенка само Тој можеше мене да ми смести Само Тој е способен за таква озбилна зафрканција А целта му беше - мене од моето лудило да ме освести Ми ја подметна љубовта како најголемо искушение Ми ја подметна љубовта, онаа најубавата - забранетата И ме остави самиот за себеси да изнајдам решение Ми ја подметна љубовта-онаа Неговата, најсветата И сега, дури сега навистина не знам што да правам Угоре високо, удолу длабоко, а јас баш на средина И ништо повеќе не барам, а сакам се од срце да давам А животот ми стана убава цветна планинска ледина И секојдневно од неа ги берам најубавите цветови И во китка и’ ги носам нејзе, на љубовта боженствена И со неа потонувам во себеси и откривам нови светови И сонувам за потполн спој со нејзината енергија женствена Знам,баш дека само таа од вистинска смрт може да ме спаси Само таа, вистинската љубов, и ништо, баш ништо друго И ако таа срцево мое, во последниот животен миг, го краси Ќе знам дека во овој живот успешно сум го затворил кругот И го молам Бога до смрт во срцево мое да ја чува Го молам да ми помогне повторно да не ја изгубам О Господе Боже, срцево мое од радост лудува О Господе Боже, дури сега почнав да верувам и љубам 11.12,07 AD

Кој ме прашва мене

Се ценкаат околу името наше
Лакоми, крвожедни и зли
Сон ли е ова ужасно страшен
Очепатени муцки од бесни пци

Името мое го стават на тас
И безочоно му одредуваат цена
И без да бидам прашан јас
Името сакаат дами го сменат

3.7.92

Самотијата како мотив за пишување

Самотија
Огромни количества самотија
проврени во тенките простори
на мојата кревкост
Однатре ме ништат празнини
кои сам никако не можам да ги исполнам
Осаменост гола како ладно железо
шиба однатре
Ѕверка споулавена и нескротлива
Бесна
Крвожедна
Ги бодри несигурноста и немоќта
во мене
Сам
како парче човечко месо
фрлено во челустите на чопор ѕверови
Сам
А колку љубов имам да дадам
Колку љубов можам
Колку
Но кому
Ми фали само еден миг
само еден контакт
исполнет со ронка вистинска нежност
и малку разбирање
Само малку
А дали е тоа можно
Кој денес е спремен да се даде себеси
Дел од својата душа
Оној најискрен дел од својата суштина
Кој е спремен да ја отвори портата
на смислата на
сопственото
самостојно
самобитно
самотраење
Јас
Јас
Јас чекам отворен како небо
Госпо ми е сведок

1982

Сеуште

Сеуште за вистински чекор не сум спремен
Сеуште длабоките душевни рани ги лекувам
Сеуште талкам по својот вилает темен
Сеуште во мене не-знаењето векува

Затоа сум повлечен од надворешниот свет
Сам со своето лудило, со својта глупост и беда
Сеуште голем дел од мене со мрак е исполнет
Со болка, гнев и тага од последната повреда

И се’ додека не излезам на виделото на својот ден
И се’ додека самиот не се погледнам во сопствените очи
И се’ додека од минатото свое не бидам ослободен
Опасен сум и несвесно можам да направам зло-чин

А таа ми рече

Твојта љубов беше само обичен хир
Ме зеде за жена оти бев директорска ќерка
Тоа ми го рече убиецот на мојот внатрешен мир
Тоа ми го рече една ламја, една женска ѕверка

Ме прободе длабоко во срцето ко со меч
Се расплакав од дното на душата како дете мало
О Господе Боже - УБИ МЕ ПРЕЈАКА РЕЧ
Го жнеев она што моето слепило го посеало

И само на Еден за ова сега и овде сум му благодарен
Ако не беше Тој, јас и денденес ќе страдав
Тој од Бога на кратко ми беше подарен
Тогаш кога во сонот плачев, пелтечев, бладав

Рајски плодови

Ги пробав скоро сите плодови од градината на Еден
Сите беа вкусни отрови за душата, за умот, за телото
Но ни еден од нив не беше доволно силен и вреден
Да ми го излечи слепилото и да ми го врати виделото

Јас Љуман Арамијата

Јас крадам со погледи убави женски ликови
Јас крадам со мисла разни сладострасти
О Господе Боже, јас сеуште паѓам на неговите трикови
Ја се сеуште си ги чешам својте стари красти

Јас лажам со збор, јас заблудувам и замајувам
Јас продавам стихови префинето скроени
Јас успешно пред светот вистината ја затајувам
Јас сум едно од твоите чеда со лага задоени

Секојдневно се обидувам да ги искоренам од корен
Сите длабоко врежани ставови и поведенија грешни
Понекогаш истрајувам и докрај сум упорен
Но често мојте обиди се наивни и смешни

Многу често паѓам на неговите искушенија
О колку лесно лукавио ме заведува и заблудува
А потоа плачам и молам за прошки и утешенија
Џабе, тоа кратко ми трае, его лудакот пак полудува

Доволна е една мисла, еден поглед и пак сум долу
И пак одоздола, од дното, вриштам за спас
И самиот себеси си велам - О ти невоспитан волу
До кога место тебе ќе морам да страдам јас

И одново, и одново во истиот круг се вртам
И одново падни-стани по патот свој правам
И одново во сонот се превртувам и со заби чкртам
И одново во сопствената глупост и беда се давам

Едно ме чуди - никако не престанувам со обиди нови
И покрај сите грешки јас се обидовам одново и одново, пак
Да го исчистам умов од сите ментални отрови
И да си докажам самиот себеси колку сум душевно јак

Грешам, па шо, не сум ни последен ни прв
И учам, учам да бидам мирен, умен и добар
Свесен сум дека оваа наука се плаќа со крв
И дека самиот на себеси сум си и родител и гробар

Затоа често Творецот покорно го молам
Да ми го покажи патот со својот невидлив прст
И да ми помогне сите страданија да ги преболам
И во оваа Голгота, јас распнатиот, да воскреснам на својот крст

Ноември, 2007 AD

Не знам шо ме чека

Смртта ме набљудува со поглед на срна
Додека во себеси го убивам на птицата летот
Од нејзините очи црни дождови врнат
О Господе Боже, што се случува со поетот

Ја зграбил за гуша лагата своја
И умира со неа ко свенат лист
Додека мртвите сништа над гробот му стојат
Тој верува дека живеел живот невин и чист

И се раѓа нов живот во неговата утроба
Иако смртта и него ќе го земе со себеси
Тој спрема во срцето свое нова нуклеарна проба
Чиј троскот ќе се чуе и чиј чад ќе се дигне до небеси

Тој сака старите згради од темел да ги сруши
И со нов материјал нови сништа да изгради
Тој сака нови и подлабоки нафтени извори да буши
Тој средновечниот старец со идеали млади

На пато

Сето она шо сум го
спознал, напишал и рекол
Сум го искусил на пато
низ сопственио пекол

Шо е битно шо ќе речи свето

Додека лазиме по Мајкава Земја
а сонуваме за лето’
Зарем е битно шо ќе речи
за нашио’ сон свето’

Ми влезе ѓаоло

Шубо си бев со камионо и со пато
И наеднаш од ненадеж ми влезе ѓаоло
Си кладов си велам, беља на врато
Ќе се возам со него, а си возев соло

Тој натемаго е компилација чудна
Не мојш да го фатиш ни за опашката ни за глата
Од убаа леснина, прај ситуација трудна
Абе си велам, ш’убо ми беше јас и камионо, двата

Ама ај разбери се со лукавио ако можиш
Ќе те купи, ќе те продај и нема да го сетиш
И сета своја сила против него да ја вложиш
Пак планојте негој не мојш да ги пореметиш

Тој ни ора, ни копа, а со секој тикви сади
Тој е левата рака на Госпо, тој искушува
И независно колку сме стари или млади
Тој со сите свој итроштиње врз нас се срушува

И секојдневно со по некоја загатка ме тестира
А јас често на удрен се правам
Ама типо пак не ме остава на мира
Независно дали на дикат го клавам

И знам дека нови стапици ми спрема
То му е работа, зато од Госпо е створен
И секојдневно од мене данок во крв зема
Се додека еден ден не г’откорнам од корен

1.12.07 AD